HET WOORDENBOEK VAN DE VLAAMSE DIALEKTEN (WVD) EN ZEEUWS-VLAANDEREN Samenvatting van de voordracht gehouden door M.Devos,redactrice van het WVD,op de Zeeuwse Dialectdag 1986 (Kapelle,18 oktober 1986). De redactie van het Woordenboek van de Vlaamse Dialekten is bij zonder verheugd dat zij iemand heeft mogen afvaardigen om het woord te nemen op de jaarlijkse Zeeuwse Dialectdag.Het is bemoedigend voor de Gentse lexicografen dat hun woordenboekproject de belang stelling geniet van de Vereniging die als eerste in ons taalgebied een grootscheepse lexicografische onderneming,waarbij vele tiental len medewerkers en zegslieden betrokken waren,tot een goed einde wist te brengen. Ik moge er trouwens op wijzen dat het in de eerste plaats het Woordenboek der Zeeuwse Dialecten is geweest.de wetenschappelijke degelijkheid.de aantrekkelijke opmaak en het buitengewone sukses van dat woordenboek,die professor Pée ertoe hebben aangezet in Vlaanderen met een gelijkaardige onderneming te beginnen. Nochtans was er in Vlaanderen ogenschijnlijk geen gebrek aan dialectwoordenboeken.Er was net monumentale Westviaamsch Idioticon van L.L.DE BO (1873,1892 ),de woordverzamelingen van G.GEZELLE in het tijdschrift Loquela 1881-1895)het Waasch Idioticon van A.JOOS (1900).het Zuid-Oostvlaandersch Idioticon van I.TEIRLINCK (1908-1922) en twee degelijke woordenboeken over stads dialecten: het Gents Woordenboek van LLIEVEVR0UW-C00PMAN (1950- 1955) en het Oostends Woordenboek van R.DESNERCK (1972). Toch leverden de bestaande dialectwoordenboeken tesamen nog lang geen volledige inventaris van de Vlaamse dialectwoordenschat. Dat geldt allereerst in geografisch opzicht; grote delen van Vlaanderen,waaronder tweederde van de provincie Oost-Vlaanderen waren volstrekt onontgonnen terrein gebleven.Bovendien zijn de mees te woordenboeken van de eerste generatie idiotica in de echte zin van het woord:ze nemen uitsluitend op wat van de cultuurtaal af wijkt, en leggen een duidelijke voorkeur aan de dag voor het curieu ze en het archaische woordgoed.Ten slotte zijn de meeste van die idiotica ook in methodologisch opzicht verouderd,omdat ze niet ge grondvest zijn op systematische enquetes bij een groot aantal in formanten, wat een van de belangrijkste principes is van de moderne, wetenschappelijk gefundeerde dialectlexicografie. Toen omstreeks 1960,terwijl het Zeeuws woordenboek nog op de redactie tafel lag,in Nederland nog twee andere woordenboekproiecten op touw werden gezet,t.w. een Woordenboek van de Brabantse Dialecten(WBD) en een Woordenboek van de Limburgse Dialecten(WLD)(twee initiatie ven van Prof.Dr.A.Weijnen, toen hoofd van de Nijmeegse Centrale voor Dialect- en Naamkunde)kwam het er naar uit te zien dat Vlaan deren hopeloos achterop zou geraken als er niet spoedig iets werd ondernomen op lexicografisch gebied.Het heeft evenwel nog tot 1972 2

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1987 | | pagina 4