Boerderij - Wie met een wagen op 't 'of van een boer wilde, moest êêst 'n
gruël (enz) ijzeren 'èkken opendoen. Te voet of met een fiets kon men
door 'n klên (enz), ijzeren 'èkke(n).
Gruëte 'ofstee'n, 'ofsteeje(n) hadden vaak een dreef naar 't woonhuis:
oprê-, oprij-, opraailoan (enz) mee dikkels poppelieren oan wêêrskan-
te(n); LvH: oanbijskanten, gewoonlijk verhard; soms was 't 'nen
jêrden (enz) pad mi karrespeure(n), wielesloage(n), woagesloage(n).
Tege(n) d'n druëge (enz) kant van 't vêrkeskot of van 't 'oenderskot
sting 'n klamp, 'ne, 'n stoapel mi schêê'n, fassjêêle(n): stukken
gekliefd hout. En in de buurt was gewoonlijk 'n 'aatmijt (enz) mee
pensen 'aat, mutsoards: takkenbossen, in Gr pl.: pensards.LvH:
meetsoardklamp.
De groanoe'st, groanoogst ging in de schuren en wier 's winters ge-
dusse(n) (enz) mi dusvlegels: gedorst met dorsvlegels, 't 'Oeë, 'uë, 'eu,
'ööi stond in mijten in de buurt van de bêêstestalle(n) als er in de
schuren geen plaats was. Achter de schuur of opsê, opsij(ë), opsaai
ervan waren de bêête- en petèttemijne(n) (enz), ook bêête- en petètte-
zeuge(n) genoemd. Sommige schuren hadden een aparte bêêtekelder.
Oan de kant gan de bêêstestalle(n) was langs de schuur 'ne, 'n stêêne
pad van ong. 1 m breed en daarvoor lag de mes-, misput, mesbocht, d'n
bocht, waarin de mest uit de stallen terecht kwam. Rond d'n bocht was
meestal 'n om'ênink, om'einink, om'aaining (om paarden en koeien
eruit te houden).
Woonhuis - Wie op de boerderij in 't woonhuis moest zijn, ging langst (enz)
achteijen) of deur d'achterdeur noar binne(n). De voordeur ging prak
tisch alleen open as 'r 'nen duën, doeën, dóóie(n) werd uitgedragen.
Bezoekers keken eerst of er iemand in de bakkêêt(e), bakkiet was. (Een
klein bijgebouw, waar zich 't dagelijks leven afspeelde.) Er was 'nen, 'n
open (j)êrd, woarin 'ne, 'n m(j)êrmiet aan een ijzeren ketting hing; voor
't koken van veevoer had men ook wel 'n stookkot, woarin 'n fornês,
forneus, fornuis stond. De stookplaats was aan drie kanten afgesloten
en had een afdak.) In de bakkêèt (enz) was 'nen, 'n ove(n), waarin 's
vrijdags brood werd gebakken voor de hele week. Om het warme eten
klaar te maken stond er gewoonlijk 'n beüskachel (enz) mee 'nen, 'n
ove(n); in Gr noemde men iedere kachel: stoof, stove; soms stond er 'n
fornês (fornuis) ook wel: 'n jacht of koukachel: ingemetselde kachel,
alleen voor zomergebruik. In de buis van de kachel zat 'n schof: ijzeren
plaatje (om de luchttoevoer te regelen).
Op de vloer van de bakkêèt lagen blauwe plavê'n, plaveüze(n),
plavuizen of plavuien, in de koamer róóje (die woaren dierder).
Plavêsel: in verband gelegde stenen of tegels. Van de bakkêêt naar 't
woonhuis was 'n piassier, 'ne stêênpad: paadje van'klinkers. Vaak was
Bladzijde uit het "Woordenboek de-r Zeeuwse Dialecten"bijeenge-
bracht onder redactie van Dr.Ha.C.M.Ghijsen.
3
