'T SNOEPWIENKELTJE
door
A.Wiebrens-Beekraan (Joane uut Bru)
Schuun over ons uus was vroeger 'n klein wienkeltje,'n snoepwienkeltje
zö gezeid.Je kon dur van aolles kriege in de kinders stienge nog us vö
't raem om te kieken of tur wat vö dur bie was ze zö gelokkig waere
asse 'n cent kreege.Mè die kreeg je nie zö dikkels,ons kreege iedere
Zaeterdag van aollebeie de grootmoeders un cent,in dat was tan un eelbe-
zit.Dan hienge mun nae 't wienkeltje van moei Wullemientje
t Was un moeie van mun moeder,in je fermielje moch je nie verbie gae.
't Was mè 'n èrm weduwvrouwtje mi twee dochters.D'r man was un broer
van mun gröötvaoderin ie was wè faertig jaer ouwer.mè ze waere toch
mi mekaore 'etrouwd in da kwam zö;
Nom Jan was mi un vrouwe 'etrouwd die nog ziekelik was,in dae dee
Wullemien dan de boodschappen vö,in laeter toen tante Pie êêmae nie mee
kon,dee ze 't werk dur ok un bitje,totdat tante Pie dur 'ööd vö goed
neer lei.Toen zat nom Jan allêênig in dat kon nie!Mè held om un uusouw-
ster te betaelen was tur ok nie;dust wat noe?
"Zouw jie mun boeltje noe nie bie kun ouwe" zeit un tegen Wullemien.
"Je bin noe achttien jaer,ik dienke.da tat best gae za."
Bie Wullemien tuus was 't ok gêên vetpot,dust die vlieger hieng op.
Wullemien wier uusouwster bie nom Jan,dust die was uut tun brand.
Ie kon 't êêl goed mittur stelle,vêê te goed eiheluk,want nom Jan was ok
nie van knien'aer.in Wullemien was un vlienk frommens.dus 't lag tur dik
ke bovenop; nae un stuutje most ze un kindje kööpe.dat was wat,êêl 't
durp sprak tur schande van,mè 't was zö,in ze hienhe saeme trouwe.
Zaode êêl wat bekieks.das te behriepen.zö'n ouwe man in dan zö'n jong
dienk.mè allö.gêên praetje zö groot of 't bloeit nae drie daegen dood.
In zö was 't hier noe ok.
Nae un paer maenden krêêhe ze un dochter in nom Jan was zö gros as un
pooter mi êêne kraoie.'t Was zeekes goed bevaolle want 't aore jaer was
't wee van 't eihe laeken un pak,in wee lag Wullemien in 't kraembedde,
mè toen was 't nie zö plezierug.Nom Jan was toen un entje in de zestug
in ie wier ziek,nog errug ok,'t gieng mis,nom Jan liet tur bie zitte,
in 't hoeie leven vöö Wullemien was uut.Dae zat ze noe mit tur twêê kin
dertjes in heen held,want pensjoen kreeg ze nie.D'n èrmen most'r an te
passé komme.Mè 't durp ielp ok un antje mee.Ze hienge mi un lieste rond,
in dae wier zö vee opegeeve.dat Wullemien un snoepwienkeltje kon behinne.
In ja,ze aode vee vaste klantjesvöral vö 'n cent van blad.
Dó blad,dat was wat 't Zaeterdag was.liete mun ze löpe.
Ze aode un lange,smalle hank,in èt 't belletje rienkelde,kwam ze nae
vöören en dan wast; 'n cent van blad,in 'n aollefje vromme:da kon toen
nog.In dan kwam ze mit tur schiengblad vol mi snoepgoed vö dur buuk an.
In wilder mè zoeke,in viengere overal an;'t was ok zö lekker.Zuurstokken
spekkoeken,riemendrop.eunikbrokken,kleeftoffe,spekken,stiesel in noem mè
op.Mun wiste nie wè mun kieze moste.Mè op tan duur wier ze toch moe,in dan
zei ze,alló noe opschiete öör,un uure is gêên kakstoel,in dan maekte ze
anstalten om dur blad wee vö 't raem te zetten.
27
