APPEL'OUT door M.Oele-Geelhoedt (LvA) 't Is weer 'n êêlen tied heleeën dat er op turp.wan zó óór Zaomslag deur ons altied henoerad 'n bakker en 'n slachter weunden.die vee van mekaore weg aoden, waeren 't an wè hêên twêê zielen in êên zak.Ze waoren daoven- trènt van de zelde oude en alle tweeê nohal op de cint'n.zeien ze op turp. Nóóit vóór êên hat te vangen en oek nie op udder mondje hevallen;ze dos ten altied te zehhen.wao 't op stiengjze waoren ên mekaore hewaogd zó hezeid Ze weunden an d'n zelden blok uzen,ielk zó'n bitje op 'n 'oek,mao dên overoeks tegenover mekaore,za'k mao zehhen. In êên van 'd oorlogsjaoren,want over dien tied haot ut.ao de slachter 'n bóóhertje op de kop weten te tikken,wèn die zag toen eihenluk meer bróód in appels en peren dan in ammen en woste.Ie ao d'n vorigen oorlog oek meehemaokt moe je rekenen en toen was 't mee 't vleis oek nie fee soeps gewist,dus van daor Noe was da bóóhertje vrêêt vee onderkomm'nt waoren mao takken en nog êês takken en 't gêên dat er èn-ieng was èmao kleinen bucht.D'r most dus daonig in hesnoeid óóren.Zelf ao tie dao vaneihen êêraao hêên verstand vèn, dus wier t'r iemand anhezet.die wist oe 't most. 'n Eêlen tocht laoter hieng de slachter 's kieken oe t er mee stieng en ie verschrok t'r vèn.Dao stiengen allêênig nog stammen overènde mee 'n tak of twa d'èn. "Wa dienk je d'r zo van?" vroeg de man die d'r verstand van ao. "E.da'k noe in hêên vuuf jaor oek maor êên appel of peere zal èn",zei de slachter.Mao da was't nog nie allêênig,wan tussen die stammen dao laohen overè hróóte óópen mee takken neerhehooid èn oe kreeg tie da toch amaor opgekuusd Ie zatter vrêêt mee tussen óór .Affijn dao wier xn musterdperd helêênd en iederéén die maor even tied ao,stieng in d'n bóóherd musters te maoken.Bie de slachterieje wieren ze opgestaobeld van achter in d'n 'of. 't Wier 'n vumrae van belang.Aostebie zóó hóóge as 'n uus. D'n bakker ao t'r vanaf d'n anderen'oek 'n schóón zicht op en die stieng d'r dèn oek hereeheld op te hielen.'t Jonge,jonge da sou toch lekker brènnen in z'n oven.Mao 't stieng op d'n bekaoiden 'oek jongen. Noe wist de slachter in di^n tied vrêêt vêê van z'n maohe en die most vee beschuut en beschuutpap eten,ma jao,beschuut dao was toen nie zo makkeluk èn te kommen en je vee nódig ao most je 't zelf laoten bakken. An d'n bakker.d'n diejen van 't 'oekje,wier hevrohen of tie d'r vóó wou zurhen.Da sou wè lukken,docht ie,mao dan most de slachter 'm wè 'n stik of twê musters heven,wan vóó beschuut most ie 'n flink vier èn Noe was 't in dien tied vaneihen wè zóó,da je de blorame zelf haf je wa wou laoten bakken,mao da je d'r oek nog stooksel bie most heven,daor ao taorum nog nóóit heên mens van hóóren óór. "Noe allé dan",zie de slachter." Mergenochtienghöói ik 'n muster of drie, fiere bie je-in de schure"."Jao maor an drie,fiere ènk k'r hêên henoeg óór",zei d'n bakker,da meuhen d'r zeker wè vuuf.zesse zién. 41

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1987 | | pagina 43