APPEL'OUT
door
M.Oele-Geelhoedt (LvA)
't Is weer 'n êêlen tied heleeën dat er op turp.wan zó óór Zaomslag deur
ons altied henoerad 'n bakker en 'n slachter weunden.die vee van mekaore
weg aoden, waeren 't an wè hêên twêê zielen in êên zak.Ze waoren daoven-
trènt van de zelde oude en alle tweeê nohal op de cint'n.zeien ze op turp.
Nóóit vóór êên hat te vangen en oek nie op udder mondje hevallen;ze dos
ten altied te zehhen.wao 't op stiengjze waoren ên mekaore hewaogd zó
hezeid
Ze weunden an d'n zelden blok uzen,ielk zó'n bitje op 'n 'oek,mao dên
overoeks tegenover mekaore,za'k mao zehhen.
In êên van 'd oorlogsjaoren,want over dien tied haot ut.ao de slachter 'n
bóóhertje op de kop weten te tikken,wèn die zag toen eihenluk meer bróód
in appels en peren dan in ammen en woste.Ie ao d'n vorigen oorlog oek
meehemaokt moe je rekenen en toen was 't mee 't vleis oek nie fee soeps
gewist,dus van daor
Noe was da bóóhertje vrêêt vee onderkomm'nt waoren mao takken en nog
êês takken en 't gêên dat er èn-ieng was èmao kleinen bucht.D'r most dus
daonig in hesnoeid óóren.Zelf ao tie dao vaneihen êêraao hêên verstand vèn,
dus wier t'r iemand anhezet.die wist oe 't most.
'n Eêlen tocht laoter hieng de slachter 's kieken oe t er mee stieng en
ie verschrok t'r vèn.Dao stiengen allêênig nog stammen overènde mee 'n
tak of twa d'èn.
"Wa dienk je d'r zo van?" vroeg de man die d'r verstand van ao.
"E.da'k noe in hêên vuuf jaor oek maor êên appel of peere zal èn",zei de
slachter.Mao da was't nog nie allêênig,wan tussen die stammen dao laohen
overè hróóte óópen mee takken neerhehooid èn oe kreeg tie da toch amaor
opgekuusd Ie zatter vrêêt mee tussen óór .Affijn dao wier xn musterdperd
helêênd en iederéén die maor even tied ao,stieng in d'n bóóherd musters
te maoken.Bie de slachterieje wieren ze opgestaobeld van achter in d'n 'of.
't Wier 'n vumrae van belang.Aostebie zóó hóóge as 'n uus.
D'n bakker ao t'r vanaf d'n anderen'oek 'n schóón zicht op en die stieng
d'r dèn oek hereeheld op te hielen.'t Jonge,jonge da sou toch lekker
brènnen in z'n oven.Mao 't stieng op d'n bekaoiden 'oek jongen.
Noe wist de slachter in di^n tied vrêêt vêê van z'n maohe en die most vee
beschuut en beschuutpap eten,ma jao,beschuut dao was toen nie zo makkeluk
èn te kommen en je vee nódig ao most je 't zelf laoten bakken.
An d'n bakker.d'n diejen van 't 'oekje,wier hevrohen of tie d'r vóó wou
zurhen.Da sou wè lukken,docht ie,mao dan most de slachter 'm wè 'n stik
of twê musters heven,wan vóó beschuut most ie 'n flink vier èn
Noe was 't in dien tied vaneihen wè zóó,da je de blorame zelf haf je wa
wou laoten bakken,mao da je d'r oek nog stooksel bie most heven,daor ao
taorum nog nóóit heên mens van hóóren óór.
"Noe allé dan",zie de slachter." Mergenochtienghöói ik 'n muster of drie,
fiere bie je-in de schure"."Jao maor an drie,fiere ènk k'r hêên henoeg
óór",zei d'n bakker,da meuhen d'r zeker wè vuuf.zesse zién.
41