Beter zou zijn een wettelijke bescherming,toezicht en enig onderhoud. Een verzoek hiertoe werd al gedaan aan de Provincie.In een reaktie hierop werd gewezen op de mogelijkheid dat gemeenten,als belangheb benden,een verzoek richten aan het Ministerie van W.V.C. om de natuur stenen grenspalen te plaatsen op de lijst van beschermde monumenten. Het komende winterseizoen zullen de gemeenten hierover worden benaderd. Zou op deze wijze de bescherming geregeld worden,dan is het logisch vervolg daarop het onderhoud. Dit kan bestaan uit: 1. het zo nodig rechtop plaatsen van de paal en beter zichtbaar maken, zodat hij gevrijwaard wordt voor beschadigingdoor machinesbijv bij het maaien van de wegbermen of het schonen van de sloten. 2. het eventueel iets verplaatsen van de paal zodat hij veiliger komt te staan.Verscheidene palen staan al niet meer op de historisch juiste plaats en overigens zou dit verplaatsen een koncessie kunnen zijn aan de veiligheid van paal en weggebruiker. 3. het herstel van gebroken palen.Dit is werk voor de vakman en hope lijk maar eenmalig. 4. het eventueel dichten van scheuren met epoxyhars,zodat geen vorst- schade kan optreden. De meest gebruikte steensoort is arduin.Dat is een gelaagd gesteente dat bij toepassing in de bouw altijd wordt gelegd met de lagen hori zontaal .Grenspalen staan uiteraard vertikaalzodat bij eventueel ont staan van scheuren een groter gevaar voor inwateren ontstaat. Naar ik hoop zullen de gevraagde maatregelen op tijd komen om verdere aantasting en zelfs verdwijning van deze kleine historische monumenten te voorkomen. 13

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1987 | | pagina 15