PROZA ErsJ F^OEZII TIED De mensen zegge a d'n tied achteruut git. Mè de mensen, de mensen die zegge zövee. Ons glööve nog nie a vaststit dat d'n tied nie langer mi vooruut git ee. Stel je voor a je vrom goeng ni het bekende: "Ik wens je gelukkig vorig jaer". Dan weet je vooruut je gelok, je ellende. De spanning verdwene en nieuw voe goed klaer. Ok in '88 za je klokke wè Van vuuve ni zesse en nie A't het toch zo zou weze, mo1j mè een nieuwe kóópe Wan dan is't van slag af, 1 o ópe omedraaid dan is t'n bekaaid D'n tied gi vooruut wis en waarachtig. Soms nog a vort zelfs, dan j't stik druk. Ons wense julder een goed '88 Mie tied om te rusten en een dotte Geluk Corrie en Engel Jolijn, Annejen Emiel Rei nhoudt STURMRAMP 1 FEBR. 1953 twêê daegen lag ik in bed ik luusterde naer de wind m'n hööd diep oender de dekes een klein veilig plekje voor een doodsbenauwd kind. ik stopte m'n öören dicht in hoorde nog schrêêuwe buuten 'k hao lègge bidde, mar dorst toch niet te kieken deur de kleine zolderruuten 't waeter stieng boven an den trap toen z' oens haelden mit een vlot in naer den diek toe brochten noe dienk 'k nog wel es an wat ik toen beloofde 'an God Teunie Knöps 42

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1988 | | pagina 44