DE MONUMENTEN ZEELAND^
wat bewaard bleef en verloren ging
door
hH janse
Een auteur wordt wel eens ver
rast als een losweg geponeerde
stelling of gevolgtrekking uit
één van zijn publicaties als
kernvraag wordt opgeworpen in
een wetenschappelijke publica
tie in een gans andere disci
pline dan de zijne.
Dat overkwam mij toen een zin
snede uit mijn in 1969 gepubli
ceerde boek "Kerken en Torens
in Zeeland" over het overbodig
worden van kerkjes in sommige
buurtschappen met verval en af
braak tot gevolg, in 1984 werd
opgenomen door A. P. de Klerk in
zijn opstel "De kogel door de
kern" in een Liber Amicorum
voor prof. Heslinga bij zijn
afscheid als hoogleraar in de
historische geografie aan de
V.U. te Amsterdam. In deze bun
del, getiteld "Historische geo
grafie in meervoud", belicht de
Klerk de rol van het kerkgebouw
en de besluitvorming daarover
bij de ontwikkeling tot geredu
ceerde nederzettingen in Zee
land gedurende het einde van de
16de en het begin van de 17de
eeuw.
Ik wil dat opstel nu als uit
gangspunt nemen voor mijn bij
drage aan deze studiedag.
Het is interessant de gebouwen,
die Bommenee noemt, te verge—
Toren van het dorp NieuwerKerKe. W4b Tekening door C. Pronk.
2