O
die tronken. Ze stonnen daor maor stil
en zwijgend in 'n lange rote, gelijk as
aa wijs'eeren uit vroeger tij'en.
Broos wist da, z' 'm goegezind waren.
Uek de knijnen en 'aozen kwamen 's
nachts, te saomen om te vergaoren, om
raod en oordeel te vraogen aon die
aa wijs'eeren die daor stonnen als
stringe rechters. Broos zettene zijnen
lichtbak tussen 'n paor dikke wortels,
stook 't petrolielampken aon en trok
z'n eigen trug achter 'n paor gruete
struiken. 'IJ bibberden evekes, want
'ij o toch de pest aon dueschieten.
Maor 'ij zee tegen zijn eigen: "A kikke
't nie doe lappet 'n ander ulder wel".
Broos zette zijn kraoge van zijn veste
om'ueg en 'aadene zijn geweer in d'n
aonslag. Opeens kwamen de knijnen afge-
luepen, net at de maone deur de wolken
keek. Zeker tiene waren d'r. Ze begos-
ten te spelen tussen de wortels van de
wilgentronken. Percies in de strepe
van den lichtbak rolden ze kopken ove-
reBroos zette zijn geweer tegen zijne
schaare en mee 'n 'eekele in zijn 'erte,
richtene 'ij guel secuur op de knijnen
en trok af
Toen waas 't net of guel de wereld ver
ging. Broos voeldene 'n vreeselijke
pijne in zij(n) boste en wist dat zijn
geweer ontploft was. 'IJ viel omver en
gaoptene naor aosem, wetend dat 't ge-
daon was mee em. Mee spijt docht Broos
nog in zijn leste uegenblikken on al
die Nellies, die veur niets zaaten te
wachten op ulder knijnen die veur ul
der zuevele betekenden.
't Wier duedstille in 't bos en 't
waas percies of da' de aa' wilgentronken
as 'n rechtbanke aon mekaore scheuven
en 't "Onschuldig" uitsproken over
Broos den Struepere.
14
