alleen al belichaamt u de spirit waar "Niet zaniken, niet zeuren, niet teuten
ik over sprak. en niet trunten."
De proef op de som werd de tijd nadat Een prachtig devies voor uw Zilveren
de functies waren overgedragen. Anjer.
Pensionering, ja; ouderdom, onvermij- Ze verstae nie oalles en di de prin
selijk; maar achteroverleunen, nee. ses r ferhoal op papier 'eit, laet se
Het bleef waaien. Letterlijk, want u ze meeleeze, mè di hae se nie op in,
woont nu aan de Boulevard in Vlissingen, want as t'r êên teehen je proat 'ei j'n
mè an te kieken! De toesproak is ten
einde. Noe moe 't lintje opgespeld 'oóre
Kiek daer 's, wat hebeurt ti?
D'r maekt 'r êên z'n eihe op 'n wiengk
fan de hofmaarschalk fan de prinses,
uut te twidde reeke los, deurkruust,
'n wandelstok in z'n 'and, de tuun en
steevent ob de juubeloarus toe, drukt
te stok in d'r 'and, want noe za de
plechtug'eid plaesfinde. De prins
deurziet, 'oe moeiluk't is, ni im
toe te kommen. Mee gróóte stappen is
'n a bie 'eur. 'Ie haet op s'n 'urken
zitte, maekt te onderscheidienge vast
en pakt mee oallebei z'n 'anden de
rechter 'and fan mevrouw vast en fie-
lestêêr se. Je kan zo mè zie, dat se
van dit mooment buutenhewoon heniet.
Mè wie d'r ook zichtbaer heniet, is die
vent mee s'n stok. Op 't kretieke oohen-
én figuurlijk, want uw recente boeken
hebben een forse impuls aan de dialekt-
studie gegeven. Ze zijn een goudmijn,
doordat het isolement van de eilanden
de dialekten buitengewoon rijk gescha
keerd heeft. Oók echter een goudmijn
doordat de boeken, naast hun weten
schappelijke prestaties, het getuigenis
vormen van een levenslange liefde.
Nu had ik willen eindigen met een re
geltje van nog zo'n kranige Zeeuwse:
Betje Wolff, 250 jaar geleden geboren.
Ik nam de Sara Burgerhart uit de kast,
maar kreeg er helaas zoveel plezier in,
dat ik totaal vergat een toepasselijk
zinnetje te zoeken. Achteraf is dat
voor Betje een grotere hulde dan een
gelegenheids-citaatje
En gelukkig hebt u in de familie een
spreuk die even goede diensten bewijst:
17
