kóóle, hroene bóón'n of vosse sop-
p'n. A 't eiers goekóóp waoren wie
ren ze ingeleid onder waoterhlas.
En mee alles wad-a-je zellef nii
ao kwam dr een kopman an de deure
Zóó ao-je Kóóle van d'n Bos, die a
schèren kwam sliip'n en têêlen kram
men, Jan Pèreplu en de brillevint.
A-je vee eiers ao kon je die an
Penneman, d'n eiermarchand van de
Vlaomse kant, verkoop'n. Da gieng
dan altiid mee dèrtiene tehliik.
Zout en suukker en blomme koch-je
óók ande deure.
D-êêne weeke kwam Daontje. Die aod-
alles in van die brune puntzakjes.
En a-je dan om suukker vroeg, dan
pakt'n die een zakje, schudd'n da-
d-'s nést z'n óóre en dan kon die
'óór'n wad-of a t'r in zat.
D'andere weeke kwam Tinusje mee
een karretje en een pèretje.
Optell'n 'oevee a-je most be-
taol'n dee-die mee kruusjes, nul
letjes en van die romeinse vuuf-
jes. Zelf kon die dao wize uut maor
een ander behreep t'r niks van.
Affijn, 't kwam altiid voo mekaore.
En amao kwaom'n ze in uus. "Een
bakje koffie?" "Jao vrouwe, a-je
je nii ontriêft." Je ontriêfd'n
je dan nii en onder de koffie wie
ren de nieuwtjes uut Axel uut de
doek'n gedaon. Vrèmde kasjesvinters
kwaom'n daorom nii binnen, 'óór.
Die waoren soms vee te astrant.
Maor in 't algeméén brocht'n die
ménsen an de deure vee gezellig
heid,
Mao diin klein'n, Markus, waor-
a-me 't eihelik over aod'n, die
was ondertussen a zóó hróót a-tie
nao schoole most, in Axel. Mee een
troepje andere kinders iederen dag
te voete over de zandwegt. In de
winter op klomp'n, mee een loden
cape om, lekker deu de plassen,
's Zomers de klomp'n uutgespeeld en
mee je blóóte voet'n deu 't losse
zand. Vaneih'n staok'n ze óók wel
's wad-uut en 't was nii altiid
pais en vree onder mekaore. Toch
is d'r een vriênschap uut ontstaon,
die a zóó'n tachtig jaor geduurd
eit. A de schoole uut was gieng'n
ze dikkels nao d'n boer. Daor aot'n
ze óók nog-al 's. Ze waor'n dao, om
zóó te zehh'n, kind an 'uus.
Toen a-tie de schoole afgelóóp'n ao,
most er vaneih'n over "de toekomst"
gedocht 'oor'n. De bovenmêêster
mééster Van 'Oute, gieng nao z'n
vaoder en zei a-tie hoed kon leer'n.
Of a-tie nao de Normaolschoole mocht,
in Terneuzen. Dan kon die bii 'èm
an schoole bluuv'n en zóó onderwij
zer oor'n. Da mocht.
Nao ienkele jaor'n kwam die voo de
klasse te staon in dezellefde schoo
le waor a-tie altiid nao toe gehaon
ao. Die was t'r nóóit af gewist ka-
je zehh'n.
In Axel, bij de contact'n tussen de
Jongeliengs-en Meisjesverêênigieng,
lêêrd'n die een meisje kènn'n.
Ze waor'n 'êêl gek op mekaore en ze
trouwd'n. En of a-t-a noe deu die
schóóne boek'n van z'n gróótvaoder
kwam: die gieng Geschiedenis stu
deer 'n. Af en toe naor Amsterdam
om les en de rest tuus
(Mao da-'s een ander verhaol)
Tuus, da was in 't Siengelwegje,
in Axel. Dao woond'n ze sint a-ze
getrouwd waor'n.
Udder êêste kind was een meisje.
Allebei de moeders wiern'n ver
noemd. Ze 'éét:
Maria Suzanna Dieleman.
31
