DE JAORGETIJDEN
'k Zien het wiss'len der seizoen'n
Deu m'n raom, 'k zien 't komm'n, 'tgaon,
'k Zien het zaoi'n, 't groei'n, 't riip'n,
En d'n oest dan van het graon.
'k Zien d'n méns, as nietig wêrktuug
Wêrk'nde uut alle macht.
En oe 'ard tie ook mag wêrk'n,
't Komt toch ammao deu gods kracht.
'k Zien in 't voorjaor 't'ard labeur'n
Mie de kunstmis en het zaod
'd Errepels op reek'n plant'n,
Ook a gaot da soms wa kwaod
En dan s zomers de combienes
Maoi'nde het rijpe graon.
'k Zien de ronk'nde tractoor'n,
Waoges rii'nd af en aon,
Vol mie gêste, 'aover, têrve.
Al da schóöne riipe zaod.
Al da (g)houdheel op d'n akker,
Da zóê schóón te blienk'n staot.
Dan de baomesse, mie z'n drukte,
Wan 't fruit moe nog getrokk'n.
En deêrrepels moet'n uut,
Al lóópt 't waoter in je sokk'n.
Bêêt'n uutdoen in de slik,
Die zwaor an je goed bluuft 'ang'n.
Dad is wé de zwaorst'n tiid.
'n Méns gaot dan nao rust verlang(n.
En as dan de winter komt
Mie z'n dichtgevroor'n kreek'n,
Mie z'n snêêuw, die op 't land
En de wei'n is gladgestreek'n
Rust het alles, méns en dier,
De machien'n in de schuur'n,
Zelfs de klei, diep omgeploegd,
Moet de winterrust verduur'n.
En de akkers, dóóds en dor
Ligg'n stille dan te wacht'n,
In zich bêrg'nd het geheim
Van nog onbekende kracht'n.
En zóó komt 't altied wee.
Elk'n kêêr een nieuw seizoen....
Wat 't brieng'n za, wie weet't??
Daomee moet d'n boer het doen.
M.J. van Leeuwen-Hamelink
5 5