Dit liedje werd in Brouwershaven gezongen Wiehele, wiehele bootje, 't Schuutje lei an't Oötje. Ikke d'r bie en jie d'r bie da's net drie. Bij de reacties was ook het volgende liedje uit Kruiningen: Schommelde, schommelde bootje, merrege komt Van Lootje en as Van Lootje dan nie komt, dan komt Jacob Jansse, die laet de poppetjes danse boven op de zolder in de Kruuningse polder. Schuutje kapt om, schuutje kapt êêlemaele om Het volgende loopliedje bereikte ons uit Tholen: Trouwe, trouwe, trouwe, mee 'n ouwe vrouwe, mee lappen op d'r mouwe, mee lappen op d'r bruune jas, zo kwam onze Jantje te pas. Vroeger lag er in de haven van Brouwershaven een douanesloep, die de douane naar de schepen bracht, die op de rede voor anker lagen. Bij gunstig weer lag de boot aan het havenhoofd, 't Oötje' genoemd. Bij slecht weer lag het bootje aan de kade. Een kinderliedje hierop gemaakt is: Wiehelewahhele böötje, 't schuutje lei op 't Oötje, en as 't nie op 't Oötje leit, dan leit 't in de Kaoie, aolle vlahhetjes waoie! Hiep hiep hoera! Voor het maken van beschoeiingen aan havens en dijken werden vroeger de palen er met de hand ingeheid. Een aantal personen, soms 12, trokken het heiblok op, ieder aan een touw. Om dit gelijkmatig te doen verlopen zong men een zogenaamd heierslied. In Brouwershaven zong men bij het restaureren van de havenbeschoeiing: Deur ruhen of kaele, je mot dat blok één meter zestig op'aele Oöhe haet 'n op en laehe valt 'n nêêr, dan zie je van z'n leven dat puntje nööit mêêr. Dan werd er even gerust, om weer opnieuw te trekken. Eên, twi, drieë, ööhe op die hei 'Ie is gewassen a in de Mei. Di staet 'n pront fris en gezond. Gezond van 'arte, lae je nie tarte, deur blanke of zwarte. In Westkapelle woont een zanglustig volk. Bij het heien aan de Westkappel- se dijk werd door de kaptein (voor man) een ouwerwessen (oud lied) gezongen om het ritme aan te geven, waarin het heiblok opgetrokken en neergelaten moest worden. Niet alleen aan de dijk of haven werd er gezongen, maar ook in Sluis en Hulst aan de scholen voor kantwerksters, om de regelmaat van het werk te stimuleren. Van mevr. Willeboordse uit Westkapelle ontvingen we het onderstaande lied over het Jorisbruggetje Eine mee te benne kwam ik tegen op Jan Jorisbruggetje. Puup in de mond en doedel in de zak. 'k Wouw, dat 't nog 's kerremesse was. Kerremesse wou nie dure. Toen liep 'n ni de bure, De bure was nie tuus. Toen liep 'n ni stad'uus. Stad'uus, das was 'eslóóte. Toen liep 'n ni de pöörte. De póórten waere toe. Toen liep 'n ni de koe. De koe, die wouw 'n schoppe. Toen liep 'n ni de poppe. De poppen wouwe ze slae. Toen liep 'n ni de baene. De baene was zo glad. Toen viel 'n op z'n blööte gat. 43

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1990 | | pagina 45