de volkszang zoals die in de NH kerk gebruikelijk is. Er werd door Stevens veel aangepast, o.a. de winddruk: helaas was een knarsend geraas het resultaat! Na nog een aantal technische ingrepen bereikte men toch een zeer bevredigend resultaat zoals bleek uit het voorspelen van dhr. F. de Keyzer organist van de Oostkerk. Op een thema van Bach Jr. speelde hij 14 variaties in diverse maten en toonstel lingen. De melodie was algemeen be kend bij de toehoorders: Altijd is Kortjakje ziek! Nadat er nog gelegenheid was de kerk nader te bezichtigen vertrokken we via het Walcherse platteland naar Veere. Onderweg passeerden we o.a. diverse vliedbergen waarvan één ei gendom is van het Koninklijk Zeeuwsch Genootschap. De kust voor Westkapelle is het meest bedreigde deel van Ne derland en nog maar kort geleden werd de dijk weer flink versterkt; huizen moesten ervoor worden afge broken. De beplanting van de dijk wekt de illusie van een natuurlijke zeewering. Via Vrouwenpolder reden we langs het Veerse meer, waar nog gesurfd en gezeild werd, naar Veere. De toelichting tijdens de tocht werd weer gegeven door dhr. Hollestelle. In Veere kon koffie gedronken wor den in de Schotse Huizen die als mu seum in gebruik zijn. Klederdrachten, blauwe borden, collectie zilveren sieraden, het kruis van de kerktoren van 's-Heer Arendskerke en nog veel meer is er te bezichtigen. Daarna bezochten we als afsluiting van de excursie het stadhuis en wel speciaal de Vierschaar waar vroeger recht gesproken werd. De baljuw zat onder een baldakijn met de z.g. Salo- monische zuilen; er werd wijsheid van hem verwacht! Rechts zaten de schepenen en aan de andere zijde de verdere elitaire figuren uit die tijd. Met veel verve en zeer aan schouwelijk vertelde de gemeente archivaris van Veere, dhr. P. Blom, over de straffen die er niet om lo gen! Zware vonnissen werden op het galgenveld uitgevoerd, bij diefstal werd zonder pardon een hand afgehakt, kijvende vrouwen waren verplicht een aantal dagen met een blok aan hun been te lopen en anderen werden aan de schandpaal gezet. In de ach terwand van de zaal zijn luiken die opengingen teneinde het gewone volk de gelegenheid te geven mee te luis teren. In de Vierschaar bevindt zich ook de zilveren beker die Maximiliaan van Bourgondië aan de stad schonk (of was het ter afbetaling van zijn schulden?) De beker mag nimmer uit Veere verdwijnen tenzij bij zeer gro te rampspoed! Er werden heel hoge bedragen voor geboden; de bokaal bevindt zich thans in een kluis met kogelvrij glas en voorzien van een alarminstallatie Om 17.00 uur vertrokken we weer richting Middelburg en namen afscheid voor het station. Dank is op zijn plaats aan het bestuur, de organisatoren, de administratrice, de mensen die de rondleidingen ver zorgden en de chauffeur van de bus. Tot ziens, op 26 september 1992 25

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1990 | | pagina 27