de volkszang zoals die in de NH kerk
gebruikelijk is. Er werd door Stevens
veel aangepast, o.a. de winddruk:
helaas was een knarsend geraas het
resultaat! Na nog een aantal technische
ingrepen bereikte men toch een zeer
bevredigend resultaat zoals bleek uit
het voorspelen van dhr. F. de Keyzer
organist van de Oostkerk. Op een
thema van Bach Jr. speelde hij 14
variaties in diverse maten en toonstel
lingen. De melodie was algemeen be
kend bij de toehoorders: Altijd is
Kortjakje ziek!
Nadat er nog gelegenheid was de kerk
nader te bezichtigen vertrokken we
via het Walcherse platteland naar
Veere. Onderweg passeerden we o.a.
diverse vliedbergen waarvan één ei
gendom is van het Koninklijk Zeeuwsch
Genootschap. De kust voor Westkapelle
is het meest bedreigde deel van Ne
derland en nog maar kort geleden
werd de dijk weer flink versterkt;
huizen moesten ervoor worden afge
broken. De beplanting van de dijk
wekt de illusie van een natuurlijke
zeewering. Via Vrouwenpolder reden
we langs het Veerse meer, waar nog
gesurfd en gezeild werd, naar Veere.
De toelichting tijdens de tocht werd
weer gegeven door dhr. Hollestelle.
In Veere kon koffie gedronken wor
den in de Schotse Huizen die als mu
seum in gebruik zijn. Klederdrachten,
blauwe borden, collectie zilveren
sieraden, het kruis van de kerktoren
van 's-Heer Arendskerke en nog veel
meer is er te bezichtigen.
Daarna bezochten we als afsluiting
van de excursie het stadhuis en wel
speciaal de Vierschaar waar vroeger
recht gesproken werd. De baljuw zat
onder een baldakijn met de z.g. Salo-
monische zuilen; er werd wijsheid
van hem verwacht! Rechts zaten de
schepenen en aan de andere zijde
de verdere elitaire figuren uit die
tijd. Met veel verve en zeer aan
schouwelijk vertelde de gemeente
archivaris van Veere, dhr. P. Blom,
over de straffen die er niet om lo
gen! Zware vonnissen werden op het
galgenveld uitgevoerd, bij diefstal
werd zonder pardon een hand afgehakt,
kijvende vrouwen waren verplicht
een aantal dagen met een blok aan
hun been te lopen en anderen werden
aan de schandpaal gezet. In de ach
terwand van de zaal zijn luiken die
opengingen teneinde het gewone volk
de gelegenheid te geven mee te luis
teren. In de Vierschaar bevindt zich
ook de zilveren beker die Maximiliaan
van Bourgondië aan de stad schonk
(of was het ter afbetaling van zijn
schulden?) De beker mag nimmer uit
Veere verdwijnen tenzij bij zeer gro
te rampspoed! Er werden heel hoge
bedragen voor geboden; de bokaal
bevindt zich thans in een kluis met
kogelvrij glas en voorzien van een
alarminstallatie
Om 17.00 uur vertrokken we weer
richting Middelburg en namen afscheid
voor het station.
Dank is op zijn plaats aan het bestuur,
de organisatoren, de administratrice,
de mensen die de rondleidingen ver
zorgden en de chauffeur van de bus.
Tot ziens, op 26 september 1992
25