'n bitje overbluft, dan waore ze 'n bitje afgetroefd, dan waore ze 'n bitje stiller. Dan was ou klakker gebosten.' Mw. Van Veen (Kw)'k En öök ver schillende keren op retraite hewist mee de jeugdbewehing. Da was 'n speciaol tehuis, dao kon je wi bibun- keren, biespiekeren. Dat mochten ze tehenwoordig meer doen. De men sen wete ni meer, wao dat ze d'r ei- hen an motten ouwen. Dao wier je biehespiekerd en wier aolles wêêr 's op 'n rijtje hezet. Mao dao kon j'öók vee leute' èn 'öör. Je most dao stil wezen onder 't eten, d'r wier dan voorgelezen, dao mag je dan nie prao- ten. Dan a je verschillende uren daje nao de kapel most. Dao kreeg je dan don derpreken. M'en dao nog 's 'n preek had, dao waoren de jongens aolmaol in Indië. De meeste meisjes konden 't nie vol'ouwen om 'n paor jaor op de jonges te wachten en dan maokten ze 't af. Dan schreven de jonges naor 'uus toe of de pastoor: 'Oe kan ta noe, noe bin'k m'n meisje kwiet, en die wil nie mir op m'n wachten.' En dan 'èn we daor 's vóór op ons mieter had! Nou da was gewóón nie móói mêêr. We mochten de jonges nie in de steek laoten en dat wulder ook trouw mosten bluven, want de jonges bleven óók trouw, 'k Weet óók nie 'oe verre dat dat dao hing. 'k En d'r óók nie bie hewist.' Limericks Luisteraars uit heel Zeeland en Goe- ree-Overflakkee stuurden ons lime ricks toe, die we u niet willen ont houden. 'n Eerlijke visser uut Erremuu was bie thuuskomst van 't vaere in 'n hoeie buu. Z'n vrouwe vroeg: "t Was zeker hin zwaere week?' Ze vroeg dat, omdat 'n zó helukkig keek. 'm Zei: "t Is gewoon, omda'k de klokken wee'óóre luu.' 'n Hierige vent uut 't Schouwse Noordwelle zat tuus nog a 's centjes te telle. Mè d'r was 's 'n hriet en aol z'n centjes kwiet. Dat 'ei je mee zo'n lellebelle. D'r was 's 'n boer uut Schóóndieke die wier a slaopende rieke Maor d'n alleven zot dee z'n held in 'n pot en hin mens mog 'r nao kieke! Pronte Klaertje uut 't durpje Nisse was a daehen an 't jenievers risse. 'Dat aekelige werreke is hoed vó de kerreke zei ze en noe 'êêt ze Kla-risse. 'n Mollige vrouwe uut Bresjes a berhen vermaeheriengsflesjes. D'r man die zei: 'Kee, jie eet wè nie vee, mè wè aal de resjes en klesjes!' 'n Eêrloze joen uut Ritthem zag 'n auto stae en docht 'k pik 'm. 'Ie reej 'r mee weg mè 'ie ao pech, 'ie wier hepakt en noe zit'n. 'n Vint uut Waoterlandkerkje die slacht'n in de baomesse 'n verkje. Toch ao tie 'n hróóte strop wan de reuzel in de kripp'n waoren hauw op mao 't was 'n vigg'n in da merk je.

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1990 | | pagina 46