dat er zo "genoten" was.
Tenslotte onze vraag, ons in te lich
ten wanneer door een vereniging of
groep een bijeenkomst wordt georga
niseerd, waar in of over dialect zal
worden gesproken: waar, wanneer en
door wie?
Hartelijk dank voor alle medewerking!
EJ. v. dB
LANDBOUW
Dhr. J.J. de Looff (Kg) schrijft ons
naar aanleiding van de beschrijving
van dhr. P.J. van Langeraad (Dsr)
over 't Staepel'of. "In de jaren dertig
hoorde ik de volgende uitdrukking
van een oude boer: Terreve in de
kluuten, Staepels buuten.
Dit betekent dat, wanneer men tarwe
in een grofliggend zaaibed zaait, deze
in zekere mate beschermd is tegen
koude wind en door betere groeiom-
standigheden een grotere opbrengst
geeftDe schuren waren te klein om
alles op te bergen; er moest een ge
deelte van het graan buiten worden
opgeslagen. Dat gebeurde dan in sta
pels op de staepelwurf
Ook dhr. P. Lodder (Smd) stuurde
ons een aanvullend schrijven. "In
Sommerdiek stieng vroeher ook een
klampemêêtflak bie durpDe kleine
durpsboeren, die gêên of een te klei
ne schuure hadde, konne daer d'r
klampen opzette, 's Winters wier daer
ook gedorse. De ienkele boeren, die
op 'n stee buuten durp weuenende,
sloegen d'r koren in de schuure op.
Juun wier in de pit gedaen, mar je
zag vroeger in 't land aok overal
juunrennen. Dat waere 'n soort héle
lange kipperennen van paelen mit
gaes al of niet afgedekt met golf-
plaeten. De renne wier volgestort mï
juun in as t'r gêên dek op zat
ofgedekt mi stroa. 't Voordêêl was,
da je minder of hêêlemaele gêên stroa
noddig had, in je minder tied noddig
had om de juun op te slaen in laeter
aok wêêr uut te haelen, dan bie 'n
pit. As t'r vorst op komst was, wiere
d'r bossen stroa tegen de ziekanten
gezet.
Volgens dhr. J.W. van 't Veer (Bzl)
werden in Zuid-Beveland alle buiten
de schuur opgestapelde graanschoven
een klampe genoemd. De terve staet
in de klampe toet an me haen dossen.
Soms werden opgestapelde takkebos-
sen ook wel eens een musterklampe
genoemd maar meer algemeen was de
benaming toch een outvumme.
Fersêêl'out werd, naast musterds, ook
door de bakker gebruikt. Het werd
meestal verkregen door dikke takken
van gerooide bomen te kloven of te
klieven in stukken van ongeveer f
meter. Grote hoeveelheden werden
dan op geklampt.
Aardappels werden meestal na het met
de hand rooien ter plaatse op het
land in d'n 'aop edaen. Daarvoor
werd eerst een lange rechthoekige
kuil gegraven van ongeveer 1 voet
diepOp de bodem kwam een laagje
stro, waarop de aardappels tot onge
veer 1 meter hoog werden opgehoopt.
Naderhand werden ze dan met een
laagje stro afgedekt, waarna er een
laag van de uitgegraven grond op
kwamIn de eertste helft van deze
eeuw waren de petatenraopers in de
Zuidbevelandse polders tot diep in het
najaar een veel voorkomend ver
schijnsel. Een heel ander soort lang
gerekte 'aopen waren vroeger te zien
in de hoogstamboomgaarden in midden
Zuid-Beveland. Bepaalde soorten late
en sterke appels, zoals Bellefleur en
Sterappel, werden op een laagje stro
opgehoopt in langgerekte hopen. De
appels lagen daardoor luchtig en koel
en kregen de gewilde rode kleur. Na
enige tijd werden ze gesorteerd en
naar de veiling vervoerd. Zo'n
appelhoop werd een zeuge genoemd.
Zolang er geen nachtvorst was te
verwachten, konden de appels zeer
goed in de zeuge blijven liggen. Het
verwondert dhr. Van 't Veer enigs
zins, dat van landbouwerszijde wel de
mangel'aop en de petater'aop genoemd
worden, maar niet de pulp'aopof
liever de pulppitIn de eerste helft
van deze eeuw was die toch op vele
boerderijen in najaar en winter te
vinden. Pulp was het restprodukt dat
overbleef na de verwerking van de
32
