suikerbieten in de suikerfabrieken.
Het leek enigszins op zuurkool of
spaghetti en werd graag gebruikt als
voedzaam stalvoer voor de koeien. Het
werd op dezelfde manier ingekuild als
de voederbieten.
Tussen boer en arbeider werd wel
overeengekomen het land op een be
paalde manier te bewerken en de op
brengsten en kosten gelijkelijk te
verdelen. Dhr. J. Walraven (Gpol)
vertelt hoe boer en arbeider Juun t'n
'elte hadden. De boer stelde land ter
beschikking en deed al het pêêrde-
werk. De arbeider leverde zaaigoed,
zaaide en onderhield het land, leverde
de kunstmest, trok de uien op en
verzamelde ze daarna. De opbrengst
ging tenslotte voor de helft naar ie
der. In Zuid-Holland was de regeling
anders. Elke derde mud uien was
voor
de arbeider, die dan moest zorgen
voor het onderhoud van het land en
het optrekken en opscheppen van de
uien.
HET JUBILEUMBOEK
Bij het selecteren van de verhalen en
gedichten voor het jubileumboek ter
gelegenheid van het 60jarig bestaan
van onze Vereeniging, "Tussen
Holland en Vlaanderen: verhalen en
gedichten in de dialecten uit dit ge
bied" hoopte de commissie van advies
dat de "werkjes" tevens een bron van
gegevens zouden bevatten voor
onderzoekers en wetenschappers, die
belangstelling hebben voor vorm en
inhoud van onze dialecten. Het ver
haal Een ouwen inzette van dhr. J.
Roose (Kod) brachten we onder de
aandacht van dhr. Ate Doornbosch,
bekend door het veelbeluisterde ra
dioprogramma "Onder de groene lin
de"
EEN GESPREKJE MET EEN DIALECT
SPREKER
Dhr. J. Roose (Kod) vertelt zijn ver
haal: Jao. 'k Wil 'r wè wat van ver-
telle, mè eihelijk is 't d'omhekêêrde
wereld. Ate Doornbosch kwam ni mien
toe, dus die zou 'n stikje moete
schrieve. En 'ie zou dat wè wille doe
ook, want 't is 'n 'êêl meehaende
man, mè 'ie kom nie van 'ier. As j't
uutzoekt is 'n van Groningen. Nie dat
'n drekt de knoppen van je rok vreet
as 'n praot, want je kan't nae nie
'öóre, mè 't schilt toch noga mee Wal-
chers. Zodoende. D'n 'êêr Francke,
die me zachtjesan hae kenne in onze
verêênehing, die 'ei zó 's geluud en
deu im kwam Doornbosch achter 't
bestaen van dat boek "Tussen Holland
en Vlaanderen". Noe kwam Doorn
bosch vroeher ook 'n ienkele kêêr
langstallêênig of mee z'n vrouwe.
Mè noe brocht 'n dêêl mense mee van
de televisie, wè 'n man of zevene. Die
waere in de wêêre mee snoeren en
lampen en kameraos,
vrêêdJe kan hauwer 'n viertuug
paeren inspanne. Eindelienge was
aolles opgetuugd en de plekke, wi
da'k moch stae bie 't ziengen toet op
de centimeter bepaeld. "En nie te vee
beweehe", wier 'r nog biehezeid.
Toen 'k dan hezoenge van "Al op
een morgen vroeg", "Daar zou eens
een jagertje uit jagen gaan" en "Wat
hoor ik hier in het midden al van de
nacht". Zóö'n dertig coupletten, wan
je weete ook, da de mêêste ouwe nog
a lank van stof bin. Zekere Bram
Vermeulen en 'n Peter Swart rehelde
't zóó 'n bitje en ze vonde dat 't 'r
ordentelijk opstoeng. 't Was vè 'n
muziekarchief in Hilversum. Noe, in
'n archief bewaer je ouwe diengen,
dus dat klop wè. As aolles d'r
opstoeng, spande ze wi uut - ook nog
'n 'êêle abbelehaosie - en vertrok
d'êêle troep. Doornbosch en 'n menêèr
Kuier bleve over. Dan bin m'r op 't
gemakje bie hae zitte en 'ebbe 'ulder
in aolle êênvoudig'eidmee êên
bandrecorder, dat stikje opgenome
over "Een ouwen inzette". Vó de ver-
levendehing moch 'k de vaesjes, die
d'r in anhaele öóre, dééls zienge. 't
Wier nog gezellig in d'n achtemiddeg.
Overlaost ebbe ze dat nog uutgezonde
in 't prohramma, "Onder de groene
linde". Da's 't oudste radio-
prohramma, op de nieuwsdienst nae,
dus ook wè 'n bitje toepasselijk. Mè 't
3 3
