ma-k-ik-oak is?" "Jaö, aggeêst on
'anden wast." Euj! wa was diejen deêg
lekker mals; mij' vuistjes zakten er
diep in. Maór toen 'k er uit wou,
was 't net, of ik vast gouwen wier:
ik kost er nie uit
"Wjèr dou!!" zee mij moeder, 'k
Maokte-mij-n-eigen koljèrig ên toen
kwam'k los. 'k Moen wel een eêl aór-
dig wezen getrokken fn, want mij
moeder most 'eêl veel lachen. Mijn
êrems fn mijn 'anden zaoten vol van
diejen aókeligen deêg fn ze plakten
van èns tot ènde. Mij moeder pakte-
n-'n affelken droög meel ên vreef
den deêg der af. Toen gaf ze mij-
n-'n polleken deêg. "Ier, da's 'nen
ovekoeke, die zulde beter baós keu-
nen." Ik dee mee mijnen ovekoeke,
wa' mij moeder mee de bróójen dee:
kneêjen, rollen, ne klap er op fn e
putje-n-er in. 'k Was geen klein bftje
groots dat ij bij de gróte brójen
mocht liggen om te rijzen. Ze kregen
eêrst ne schónen doek over ulder
fn dan 'nen donkeren wollen lap'k
Gelóóf data 'nen ouwen neusdoek was,
waór de motten gaóten in ge-eten
aójen, fn die vaneigen nie meer ge-
drogen kon óren. Den deêg, die aón
de kanten van den trog was blijven
'angen, wier-t-er mee e mes afge-
krauwd. Den trog wier naór de stal
gebrocht fn ij wier mee zijnen open
kant tegen de muur g'angen. Dan
dee mij moeder een baólschort aón.
De mat uit de bakkêêt wier buiten
geleed fn de sparresnoeitakken sleep-
te-m-d-er in. 'Et deurken van den
oven wier open gedaón fn mee de ro-
kelskodde wier d'outskool van verlejen
week bij makaór geschard fn mee de
koolschop in den doofpot geschept.
Den oven was gemaókt van metsel-
stêên fn bezet mee cement. Onze-
n-oven was bijnaó 'ne meter diep
'nen 'alve meter 'óóg fn zowa een el
breêd. Mij moeder stak-t-um vol 'out.
De lange takken brak ze op ur knie
(daórom aój ze die baólschort aón)
As 't 'out goed droög was, was 'ne
lusefjèr genoeg, maór bij nattig weer
goot ze 'n schootje pieterolie op de
voorste takken, 't Duurde nie lank
of 't brandde-n-as-een-'èl, mij moeder
aój ur werk om den oven bij te vul
len, de dikke klippels 'ielen wa beter
tegen. Alles krakte-n-fn knetterde,
fn den oven wier van binnen oe lan
ger oe witter. Van boven bleefter
altijd zwarte plek. "Da' kom," zee
mij moeder, "omda-dezen oven nie
goe gehjèld is, fn ik zitter nou maór
mee, da'k langer moen stoken fn da'k
meêr 'out nódig èn." - Wadis da moe
der, gehjèld? - vroog ik. Ze lee et
mijn uit: "As 'nen oven nief gebouwd
was, dan begosten z'al van 's mèrens
eêl in de vroegte te stoken. Ze stook
ten êêl den dag deur, soms tot 's
nachts in de kleine uurkes. Dan was
den oven van binnen eêlemaól wit.
As't zó wijd was wier-t-er fles in
gegooid fn die smolt sebiet. Die-en
oven was goe gehjèld fn die was mee
e bitsje-n-'out 'êêl gauw wèrem te
stoken, maor bij dezen oven zijn ze
te vroeg uitgeschêênAffijn, die
zwarte plek bleef. Mee de rokelskodde
scharde mij moeder de gloeiende
'outskolen naór de kanten van den
oven, fn dan schoof ze de pannen
mee dêêg-d-er in. Den dêêg was
schóón gerezen, mijnen ovekoeke óók.
Die wier va' voren geleed, 't Deurken
ging dicht fn mijn moeder keek is
op de lozie.
"Nou gaómen de bende opruimen,"
zee ze, "want 't zie-t-er-ier-uit nog
nooit gebeurd." Eêrst 't gróót vuil.
Ik voog mee bostelken d' 'oekskes
schóón. Dan schuurde ze de sténen
vloer mee êên dotje groene zêêp aón
den bessem. Wa schuimde da' fn wa
rook-da' lekker fris. As't schóón weer
was, mocht-e-k-ik de stoelen achter
buiten bringen om z' af te kuisen.
De taófel fn de kachel kregen óók
ulder beurt, want da' stoken brocht
veel vuiligheid mee, zille! Naó tijd-
jen blonk alles wêêr, fn van de vloer
van ons bakkeêtje konde wel pap e-
ten. Dan ging mij moeder koffie op-
schinken, aweêr 'nen andere reuk,
fn 'ne goeien, want wij aolden onze
koffie bij Fassaert op Klooster fn die
brandden ulder koffiebonen zelf. "In
nou gaómender 5 nemen", zee ze.
Ge kon zömaór zien, da-d-ur da baks-
ke koffie goe smaokte. Ik dronk geê-
V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V V
2 5
