BROODBAKKEN IN VROEGER DOAGEN
M.
lederen donderdag bakte mij'moeder
bróad. Zondaógs was-t-an op zijn
allerlekkerst. Echt oubakken wier
et nog in gêên week. Da' kwam omdat
't van eigen tèrem was.
At vacansie was, konk êêlden tijd
bij da' bakken zijn, in da' fonnekik
êêl leutig.
's Woensdaós begostet al: mij'vaöder
ging mee klein schóón baólzaksken
om de "bakte"ij aólden op de-n-
'oek van de Meulestraót, waór de meule
stong maót meel. Oeveeltawas zijn'k
vergetenmaór daór konnen vier gró
te ronde brójen van ne goeje kilo van
gebakken óren. Ik most om gist naór
de brouweraj. 't Gistkanneken was
van roój jèrdewerk in aón den bin
nenkant was 't gelajerd. Veel moeders
bakten zelf fn veel kleine jongers gin
gen om gist. Ze stongen dan aón de
keldertrap van de brouweraj te roe
pen: "Gist! Gist!" tot a tèn brou
wersknecht ulder ielp. Maór a-k-ik
om gist most, ging 'k den trap af
naór de kelder. Regen of zon, 't was
daór altijd 'nen natten nist, maór da
gaf nie, want wij drogen 'oute klom
pen ïn eigengebrejen zwarte kousen.
Vaneigens aójen wij altijd dróge werme
voeten, 'k Was zó wa 7 jaór. Wa fon-
nik die kelders gróót fn donker: daór
kwam maór ên bitsjen licht in - deur
kleine vuisterkes fn daór was dan
nog buiten een afdak boven, 't Grau-
welde mij den éérste kêêr toenank
van uit den 'alven dimsteren van zóne
kelder iets gróóts fn donkers op mij
n-af zag kommen. Van benauteit wier
'k 'êêl beleefd fn ik zee: "Dag 'Oef-
ijzer, gè-t-e komplementen va' mij'
moeder fn ik kom astoublieft om 2
cent gist, malsen as't zijn kan." Den
dikken brouwersknecht mee sijn kuut-
oógkes, zijn bibberend' 'anden, fn
een baólschort voor zijnen buik, keek
mij-n-is goed aón, want zó vee' goeje
manieren was tij nie gewend! A' mij
24
Blommaart
kanneken vol was, zee-t-ij"De com
plementen aón ou moeder terug." 'k
Zee da zó thuis. Mij moeder lachte-
n-evekes in 'ur eigen swint asse zee:
"Daór zijn 'k blaj van!" Donderdaógs-
mères kwam de sparresnoeivent. IJ
iel voor ons 'uis stil in gooide-n-êê-
nigste bussels sparresnoei van zijn
kar op de straót. IJ telde de bussels
'ardop. De jongens uit onze straót
telden mee: êen, twéé en dan meê
gróót geblèr drè!(wij zeeën drie!!)
Moeder oorden 'm tellen in zee tegen
mij. "Toe, vraogde gij is aón de man
ovvekik fs paór dikke klippels
krijg. Beleefd zijn ee!" 'k Was nog
precieskes op tijd om te vraógen:
"Man, krijg mij moeder astoublieft
'e paór dikke klippels?" "Omdaddegè
zó'n braóf maske zijt, zunne!" (Ge
kost óren dat ij van den Belzekant
kwam.) Mij moeder betaólde-n-em
in ij ging weer naór een ander. Mij
vaóder fn onze Wullen sleepten de
bussels sparresnoei tot op den ach
terbuiten en ik voog de kleine taks-
kes fn andere vuiligheid op. Mij vaó
der maókte-n-oók de wissen los, waór
de bussels mee vastgebonnen zaóten.
's Middaógs ammen de schotels gekuist
aójen, zette mij moeder de taöfel van
ons bakkietjen tegen de muur. Den
trog zettezop 2 stoelen. Dieën trog
was 'nen 'outen bak, langer as brééd;
ij ao schuine kanten, want den bóóm
was wa kleiner. A-t-ij nie gebeesd
wier, 'ing-t-ij in de stal mee zijnen
open kant tegen de muur. Op d' an
dere twéé stoelen wier e plank ge
leed, in daor zette mij moeder de 4
ronde zwarte ingesmjèrde pannen op.
't Meel wier in den trog gedaón fn
mee wèrem waóter, gist fn een klein
beêtje zout, roerde mij moeder alles
deu' makkaór. Dan gong ze den deêg
kneêjen: ur vuisten draóiden fn douwden
in den deêg in die wier oe langer
oe malser. "Wa gaó ta lekker ee moeder,