de kermis. Ze zei: '"k Geeve d'r niks
om." Ze bedoelde: "Het is mij om het
even, gaan jullie, dan ga ik mee,
maar willen julie niet, dan vind ik
het ook goed."
Het uitstapje ging niet door. Zo'n
afwijzend antwoord was voor de fami
lie duidelijk.
Mevr. De Pree (Col) vertelde ons:
Rachel vroeg aan Miene: "Wat noai
je toch?" "E, 'k noai 'n vleiszak."
"Móói je dan slachte?"
"Belnêênt, dat is een 'emde."
Kee is nie tuus. Histere ók a nie.
Z' is zeker mee te meziek mee (ver
trokken zonder verblijfplaats te ver
melden). "Is 't dan optocht?"
Twee dames bezochten een expositie,
waar olieverfschilderijen tentoonge
steld waren. Vol bewondering bleven
ze staan en zeiden: "Dat bin prachti
ge kop en schuttels." De galeriehoud
ster keek om zich heen, maar toen
ze geen kop en schotels zag, vertel
den de bezoeksters, dat ze de campa
nula's op het schilderij zo noemden.
Bij navraag is ons gebleken, dat door
een tuincentrum in Renesse de pot
plant campanula isophilla (klokjes-
bloem) onder de naam kop en schuttel
in de handel wordt gebracht.
Dhr. P.M. Dekker (Gs) stuurde ons
een vijftigtal gezegdes naar aanlei
ding van een uitzending. Een gezegde
uit deze brief is: Die riep wfe om pen
en inkt.
Het is ontleend aan de Aardenburgse
legende van O.L. Vrouw met de Inkt
pot. Zie hierover het artikel van
Walter Dierick in dit nummer van
Nehalennia.
Andere uitdrukkingen hieraan ontleend
zijn: Die zal ook nog wè 's om pen
en inkt roepen (die zal nog wel eens
in doodsangst om hulp roepen)en
Die 'ei ook om pen en inkt gevroohe
(die heeft een moeilijke tijd doorge
maakt)
Veel reacties kregen wij binnen n.a.v.
de uitzending over bijnamen van bewo
ners van stad en land.
Mevr. M.J. van Leeuwen-Hamelink
(Zsg) schrijft ons, dat ze getogen
is op Zaamslag.
De bijnaam van de bewoners van
Zaamslag is Stropielekkers.
"Vroeher wier t'r stropie hebruukt.
Op je bróód en in de kerremelkse
pap, in in 't stropievet. Da was voe
vee mens'n bienoa 't êênigste bróód-
beleg da ze aod'n. Stropievet 's zon
dags, in deu de weeke stropievet op
je bróód. Dus ieder ao wè 'n stropie-
kanne.
Noe weund'n d'r op Zaomslag (in de
ronde rienk) 'n kruujenier, in die
z'n achteruut kwam uut in êên van
de straotjes. Dao waor'n op 'n dag
wa vaot'n mie stropie helost en dao
was d'r êêne bie mie 'n lek.
Dao drupt'n de stropie op de straote.
'n Man, die voobiehieng, zag da en
die proof daor's van en warachtig,
da was stropie, in die liep zóó mao
weg over de straote. Da was toch
zonde. Dien man naor 'uus om de stro-
piekanne in 'n lepel, in die schept'n
de stropie bestoliengs in 'n kanne.
Mao z'n vrouwe 'aod 't a teeg'n de
buure verteld in die kwam ook 's
kiek'n. Dao waor'n d'r op d'n duur
a 'êêl wa bezig om 'udder kanne te
vull'n, sommigste mie 'n lepel, som-
migste mie 'udder viengers, die ze
dan af en toe lekker aflekt'n.
En zodoende is Zaomslag an z'n bie-
naom Stropielekkers gekomm'n. En
dao waor'n we nog gróóts op ook,
wan as 't fêêst was op 't durp, dan
zong'n we, as w'achter de meziek
host'n: 'In da we Stropielekkers zien,
da will'n we weet'n.'
Zaamslag wier dan ook 't Stropiedurp
genoemd.
Een anonieme inzender uit Krabbendij-
ke stuurde ons het volgende paardrij-
liedje en hij /zij vermeldt erbij:
"Mijn opa, afkomstig uit Axel, leerde
het ons."
'Ei je nie gezie Jan Jansens paerd
't is so'n móói zwart blisje
38
