Een Zeeuw bluuft een Zeeuw en Luctor et Emergo bluuft de leus. Je kun een Zeeuw g'rust zetten Op ieder plekj1 op oerd. Mè z'n Zeeuws geboortegrond je Is 'n ooltied nog vee woerd. Ie ziet zo in gedachten Het mooie Zeeuwse land. En voelt, al is 'n varre. Toch nog een echte band. A loapt 'n onder palmen, A vaert 'n op een boat A weunt 'n in het Noorden, Toch dien kt 'n toe z'n doad An Zêêland mie z'n mossels, Z'n oesters en z'n kreeft, Z'n Thoolse bot en aolles Wat in de Schelde leeft. De Schouwse Bollevelden, De blommen van het Zwin, De zêêkrael op de schorren, 't Komt z'n gedacht' aol in. Toen d' oorlog kwam in Zêêland, Toen het trof een vreeslijk lot. Toen Walchr'n was verdronken Toen aoies was kapot Docht er de Zeeuw di varre: 'Ze rêê-en het wè'eus, Want Luctor et Emergo Dat is der Zeeuwen leus. Ie ao g'liek, want kom vandaege in het goeie Zeeuwse land, Oans Walchr'n is herreze, Oans Walchr'n wier wee land. Een waetersnoad trof Zêêland En kostte goed en bloed. Wee vochten er de Zeeuwen Mie vast geloaf en moed. Wee wier de zee bedwongen, De dieken kwaemen dicht. Goddank wier noe de toekomst Voe meenigeen wee licht. De Zeeuwen motten vechten Mie 't waeter, d'r is gin keus. Mè Luctor et Emergo Dat is en bluuft de leus. auteur onbekend 49

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1991 | | pagina 51