kom d' achternoar inkelen. Kik ga-
dimme da' d'inkelen da' bring mij op
de kinderspillekes van toen ank nog
'ne klei'jonge' was, da' was in d'n
oorlog en flak doarnoa. Da' was 'n
gróót verschil mee nou. Nou ên de
kleijonge's ammel dier speelegoed.
Ze zijn nog moar amper 'n joar of
vijf of ze krijgen al 'n fiets,
noagel nief. 'n Step da's blijkboar
gêên mode mêêr, doar öórde te moeg
van, da' kost te veel inspanning om
doar op te raaien. In onzen tijd was
't spelegoed nie' zóó dier, da' schol
nog al evekes. Wij liepen ons de kie-
ter af,op ons klompen, achter 'ne
roestigen 'oepel. N'n 'oepel da' was
de velg van 'n oud fietswiel die mos-
te mee 'n stoksken voorenouw douwen.
De meises die sprongen touwken, was
da' nie' goe'kóóp zeker twêê meter
touw anders oaide nie' nóódig. Da'
doen ze nouw óók ost niemer, touw-
ke' springen, doar óóren de kinders
óók vee' te moeg van.
Voor de mêêste spillekes van mijne
kindertijd woar'm op o's eigen
'andvoardig'eid oangewezen. Lik a's
'n klakspuit, die wier gemoakt van
'n stuk stok van 'ne vlierbos. 't
Merg d'r uit, van voren en van ach
ter 'ne prop d'r in, van krantepa
pier of vlasklodden, die moste dan
mee n'n ijzere pin mee 'n 'outen
'andsvat d'r oan deur die klakspuit
douwen. De voorste prop vloog t'r
dan mee n'n aarte knal uit. 't Beste
ging ta agge mee ouwe mond zóó 'ne
prop êê'st flink geknauwd oai, dan
slierden 'ij makkelijker.
N'n oom moaken om op te bloazen
da' dejem int voo'joar van 'ne wil-
lege'tak. Uit 'ne kopbóóm snede n'n
dikke tak zóó dik a's ouwen êrm.
Mee 'n schérp mes snede spirolsge-
wijs deur de pel van zóó 'ne tak dan
koste die pel doar af oalen en inma-
koar droaien in de vurm van 'ne
scheepstoeter. In 't spitse stik van
dieë toeter stak te dan 'ne pieper
gemoakt van de pel van 'n dun wille-
ge'taksken. En dan moar bloazen,
net 't geluid van 'ne mist'oorn.
Overlest enk'r nog 's êênen gemoakt,
de kleine mannen uit de buurt die
keken net éénder of 't 'n wonder was
die oaien da' nog nóóit nie' gezien,
bloazen op 'ne tak.
Zelf lóópe ze mee 'ne walkman op ul-
dere kopDinkte dan wij in oorlog
n'n bal oaien? N'n bal, lieven 'emel,
die was nêrregest te krijgen, die
moakte wij zelf van vodden, 'n Lappe'
zaksken, doar ammel vodden in, flink
oanstampen en 't zaksken dichtnoaien
mee 'n zakke'noaldeDoar voetbalde
wij mee, óók wéér op o's klompen van
eigen. Van n'n ouwen binnenband
van 'n fiets ammel rekkerkes knippen,
êê'st 'n propken papier en doar kris
kras die rekkerkes ammel over tot
da' ge 'n balleken oai, zóó gróót bij—
noa, a's 'ne tennisbal. Zóó'n balleken,
doar zee j'n wij 'n botballeken tegen.
De meises die ketsten doar mee mee
zukken ballekes. Op Usdijk zongen
de kinders bij 't ketsen:
'12 Apostelen, 11 Koning der Engelen,
10 Godsgeboden, 9 Vreemde zonden,
8 Zaligheden, 7 Sacramenten,
6 Kannen met rode wijn die voor d'n
Eêr geschonken zijn.'
Promotie Jacques van Keymeulen
Op donderdagmiddag 16 januari ver
dedigde Jaques van Keymeulen zijn
proefschrift in het gebouw van de
Rijksuniversiteit van Gent. De titel
van zijn studie was: 'De algemene
woordenschat in de grote dialectwoor
denboeken'. Als ondertitel was ver
meld: 'Een methodologische reflectie'.
Het ging hierbij om het Woordenboek
van de Brabantse Dialecten, het Woor
denboek van de Limburgse Dialecten
en het Woordenboek van de Vlaamse
Dialekten. Als promotor trad prof.
dr. Joh. Taeldeman op.
Voor een goed gevulde collegezaal
vertelde de promovendus over de drie
woordenboeken. De doelstellingen kwa
men aan bod en uitgebreid vertelde
hij over de werkwijze.
Prof. Taeldeman toonde zijn waarde
ring voor het werk. Hij stond uit
voerig stil bij het hoofdstuk over de
taaltheorie (hoofdstuk 2), maar ook
bij de oplossing die Van Keymeulen
26
