boot YE 180, soms wel eens 100 kg! In de crisisjaren vóór de oorlog bracht dat soms meer op dan het loon, fl 12 tot fl 15,- per week! Rijkemans werden eruit gegooid. Toch heb ik het ook anders meegemaakt, toen direct na de bevrijding 1944- 1945, mijnenvegers te Wemeldinge la gen. Onder de bemanning waren Bel gische vissers, die uitgeweken waren naar Engeland. Om wat Engelse ciga- retten te bemachtigen (Lucky Strike, Players) gingen wij ruilen met wulken. Die lustte men graag, maar wat ik zo vreemd vond: ze vroegen om rij- kemans. Nou: als we visten, deze eruit gezocht, en met hen geruild. Ze lustten, aldus deze marinemannen, de zakjes (achtereind rijkemanskon- ten) zo graag. Zodoende nog beter ruil voor ons Spel en liedjes N.a.v. Neh. 85 blz. 41 geeft dhr. A.J. Smits (Svn) het kortste aftel deuntje: Ie wie, waoi weg (weg was'm), en dhr. Van Dijk vult aan: de doksel- tjes, die wij in Vlissingen gebruik ten, waren, naast die van de heer Roose 'Isse wisse, potje pisse, isse wisse af.' 'Olleke bolleke, rubesolleke, olleke bolleke af.' en het tweede couplet: 'Ille tjille, tjitte tille, ille tjille tjaf'. Mevr. De Pree (Col) zendt ons dit knieliedje Uttetutte taeretje, d'n boer zat op z'n paeretje. Paeretje ao 'n zêêre rik, en toen viel d'n boer in de slik. Van dhr. Bom is het volgende ware verhaal over een afschuwelijk, oud spel: 'Piet Sandee, oesterkweker, ving (liet vangen) levende ratten voor de grote oesterbaron Pompe van Meerdervoort (een straat te Yerseke heet naar hem). Deze levende ratten werden in blikken dozen (kooien) ver zonden naar Den Haag. De ratten werden gebruikt om met honden te vechten, voor plezier van de heren. Dit alles gebeurde vóór 1900.' Verschrikkelijk Zeven Zeeuwse limericks van J. Roose (Kod): Een warrige vent uut Cadzand Die oestte-'- van andermans land. Ie was anarchist, en ie was idealist. Mè ie was toch voornaemelijk: anstrant Een spraekzaeme vrouw' op Kapelle, Die oord' overlesten'' vertelle, dat een lid van de raed, mee t'r dochter vreemd gaet. Toen zei ze alléén mè: Ellelle!4 Daer was is een boer op de Polder Die zette z'n koeien op zolder. Ie zei: 't Is t'r droge, en de melkgift is 'oge. Mè Wanne, z'n wuuf zei: "t Is kolder.' Een gröóte kerbiks^ uut Ter Vere Die niks dee as èrregewêêre® Kreeg kennisse an, een draok van een man. 'Van joe,' zei ze, 'kan 'k nog wat leere.' Een pestig7 ventj' op Werendieke, Die méénde: 'Je moet 't bekieke. As je weinig uutgeeft, en sobertjes leeft. Dan oor je toch gaendeweg rieke.' Daer was is een man in West-Schouwen. Die zei: 'Ik bin toch nie mi d'ouwen. Dat mork ik, omdat, 'k ao joekte" an m'n gat. En 'k zat an m'n krukstoel® te krouwen.' Een strandjutter op Zoetelande, die keek offen waeter zag brande, toen as an d'n diek -Jae 't is leugensgliek-70 een ieslijke Wallevis strandde. 31

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1992 | | pagina 33