1. 't Bangsel wier mie randjes ofhe-
plakt
2. Siefonjaire voe d'n baes
2a. Uutklapbaere kleppe
3. Deure van de hangk
4. Liest-e enz. akkoord
5. Buukkammenet mie króönlieste
enz.; kouseschuuve onbekend,
ook kleren werden erin opgebor
gen voe 't 'êêle uussouwen
(zuiver)
Dhr. P.C. Noordhoek (Zr) bracht
een ode aan de 'peejendraehers, toen
d'r tied'in het dialect van zijn ge
boortedorp Kortgene.
De peejendraehers, toen d'r tied
Ze brochte wee mee paerd en waehen,
de peejen ni de kaoie toe.
Die laehe daer mee hróöte laehen,
te wachte op 'n schute, zie mè toe.
Steil hestaepeld oagde dan die rechte kanten,
'ier wiere peejen wè 'n 'êêle flienke berg.
De peejendraehers wisten wè van wanten,
was d'r hin schute, ze vonden 't glad nie erg.
Mee 't krujen en 't draehen van de peejen,
was 't rikje wè 's gekraekt deu 't zwaere werk.
Dat staep'len was daerom noe mè kurveeën,
'n means most ok's ruste, a was j'ok nog zo sterk.
'n Borreltje wier somstied wè heschonke,
as 't nae de koffie even hong.
Ok wier 't gauw mè uutgedronke,
zó j'in de pulp te scheppen stong.
Da was dan toch nie deu de kouwe,
't was zwêêten mee die hróöte riek.
Of je noe pulp of peejen stieng te stouwe,
dideu wier 'n maens mè zelden ziek.
Wè boog de planke onder zwaere korrewaehen,
zö deu mee 't storten van de peejen in 'n ruum.
D'r waeren dan mè enkeliengen die dit zaehen,
'oe 'ier hewaerkt wier, zonder vee hestruun.
Mee sturm en oahe tieën hieng de peejetied verloape,
wee voer noe 't leste schip uut kaoie t'r febriek.
Het vaerke wier heslacht;
ók aore diengen hieng men koape,
mè draehers van de peejen kwaeme,
voo maenden, an d'n diek.
36
