DE SUTJENNEKES
Een verhaal in het dialect van Nieuw-
Namen, genoteerd door M.J. van Dijke-
Lookefeer te Hulst (geboortig van
De Kauter)
't Was een gelaonte vrao wor ak over
spreek, gelant effenafaon, gelek de
mjiste vraön op de Kaoter.
Ze wao ne weenkel, een klèntsje mar,
en ze verkocht juk vis en gjèrnot,
veel gjèrnot, vas gevangen deur urre
man. E was iejune van de leste vis
sers en zen buutsje lag op den Doel
of, nog in de kwjao in den Eemao.
'k Weet het na zju zjuust niemer,
want ut is laonk geleen.
Op ne mèrret, ne zaoterdagmèrret,
kwam er iemand 'bij oons' uit Ulst, ze
wjunde in Ulst. Mar 't was un
Ollaonse en ze verstieng vaneige nie
veel van 't Kaoters. Wij aöteme aolt
vasse pisteleekes van't bels en vasse
gjèrnot 's zaoterdagmiddags mi wa
saljao en tommatte. Lekker zunne, dor
kan gjinne 'diner' tegenaón.
Alli ze ging mee nar de weenkel. De
vrao begost te praoten, ne gjille
uitleg, da kost ze nogal zunne!
Ze wao dal misere gad 's merres. Ze
wao twieje nuve sutjènnes gekocht en
die wao ze mi un bitsje waoter en wa
siejup op un klein vierke gezet, want
ne mens wil proper zijn en da nuuf
goed recht nie aon a lijf doen.
Vaneigest, dur kwam volk in de
weenkel en ge keunnet al grjaön
zeker: de schujene sutjènnes kapot
gekokt
Ik zee dat da errug was, want da
tammel al dier genoeg was en a gieng
mi men Ulsterse en menne gjèrnot
de weenkel uit.
De Ulsterse wao goe gelusterd mar
ze moest toch iets vraoge aon mij. Ze
zee: 'Welke vissen waren er nu kapot
gekookt?'
Ne mens mok wa mee ee mi ta
Kaoters
van soutien-gorge bustehouder.
'De kwjao in den Eemao', Emmahaven 1910.
9