Terwijl Koos bezig was de financiële
kant van de dag af te wikkelen, be
gon Bas alvast met zijn verhaal. Zo
kondigde hij aan dat we, rijdend
richting Arnemuiden, straks in een
weids polderlandschap zouden komen.
Daarin lagen oorspronkelijk een reeks
vliedbergen en het dorpje Nieuwer-
kerk, met een vliedberg en een be
graafplaats. Ook nu nog kun je daar
een grote hoeveelheid menselijke bot
ten vinden. Een aantal jaren geleden
is daar een opgraving gedaan door
de heer Oele samen met een aantal
Pabo-studenten, waarbij resten van
het huis Nicuwerkerk terug werden
gevonden. Het dorpje Nieuwerkerk
is afgebroken bij de omwenteling,
't Puin ervan is gebruikt voor ver
steviging van de dijk van de Oranje
polder. Inmiddels waren we in de
buurt van' Arnemuiden gekomen en
zagen we de nieuwste uitbreiding
daarvan, Brakenburg liggen. Bij een
opgraving door de A.W.N. op het
terrein van Brakenburg, een neder
zetting uit de Ijzertijd, zijn heel
wat restanten van boerderijen uit het
begin van onze jaartelling gevonden.
Net voor het ingaan van de Oranje
polder wees de heer Oele ons op een
stukje meidoornbos met 'hollebollige'
weilanden, nog een héél klein hoek
je, over van het oorspronkelijke land
schap in beheer bij en eigendom van
de stichting het Zeeuwse Landschap.
Ondertussen waren we aangeland bij
het nieuwste 'land' van Zeeland, het
Veerse Meer, ontstaan bij de aanleg
van de dammen. Over landwinning
daar ter plaatse en een slimme Belg
kon onze reisleider ons ook nog het
een en ander vertellen. Het kwam
er op neer dat, terwijl men nog bezig
was met de aanleg van de dammen,
die Belg, die een bedijkingsconcessie
had voor het daar ter plaatse aanwe
zige schorrengebied, alvast begon
met de aanleg van een lage kade om
zijn gebied. Dankzij de aanleg van
de dammen kon het gebied droog blij
ven. Er staan nu kapitale boerderijen
op, nog vrij van polderlasten. In fei
te heeft die Belgische eigenaar de
grond om niet verworven, gebruik
makend van de aanleg van dammen
en zodoende een heel mooi bezit opge
bouwd. Via het gebied van De Piet
kwamen we in de Egbert-Petruspolder
vervolgens via de Westerlandpolder
met daarin het in 1372 verdronken
dorpje Westerland en de Oud-Sabbin-
epolder met het dorpje Oud-Sabbinge
in de Oosterlandpolder waarin het
dorp Wolphaartsdijk ligt. Achter
de huizen van Wolphaartsdijk was dui
delijk nog het tracé van de vroegere
trambaan te zien en bij de dijk de
coupure daarvan. Vervolgens kwamen
we langs de Ooster-Nieuwlandpolder
samen met de Wilhelminapolder ingepol
derd in de Oude Schenge. Terwijl
we de Wilhelminapolder in reden zagen
we op de achtergrond de arbeiders
huisjes van de zgn. Blauwewijk, ge
noemd naar de pannen op de daken.
De Wilhelminapolder is het grootste
landbouwbedrijf van Zeeland, nog
ruim 1800 ha. In die polder reden
we langs het proefstation van de
fruitteelt, begin deze eeuw in de
Wilhelminapolder gesticht. Toen heet
te het officieel Vereeniging Zeeuwsche
proeftuin. Het was een klein, één
hectare groot, gebied. Hier heeft men
voo" het eerst in Nederland een se
lect e van appelonderstammen geplant.
Dat proefveld is jarenlang een heel
beroemd object geweest in de Neder
landse fruitteelt. Hieruit voortgeko
men zijn eigenlijk al onze moderne
boomvormen. Het proefveld is circa
twintig jaar geleden, ongeveer zes
tig jaar oud, gerooid. Het huidige
proefstation is circa 25 ha groot.
Het is de vraag of het in de Wil
helminapolder nog lang zal blijven,
gezien alle reorganisaties.
Vervolgens gingen we via Wilhelmina-
dorp richting Goes. Aan de rechter
kant zagen we nog wat oude arbei
derswoningen, weliswaar nu geres
taureerd c.q. aangepast aan de moder
ne tijden. Onze weg ging langs de
schans die de Goese haven moest ver
dedigen. De dijk waarover we reden
was een soort bastion dat liep tot
3 2
