het logement.
Maar ook Zeeland, vooral Walcheren,
en zelfs Schouwen, dat je uit de ver
te zoo dikwijls hebt gezien, aaar ben
je toch maar nooit geweest. Dat von
den ze niet noodig. Ik lees zooveel
over Holland, en ik zie zooveel foto's
in bladen en tijdschriften, dat ik
eigenlijk nog vrijwel meeleef met al
les.'®
Tot zover Willem Walraven over zijn
moedertaal. De dialecten van Flakkee
zijn inmiddels reeds voor een groot
deel vastgelegd, dan wel niet door
het Zeeuwsch Genootschap, maar dooi
de Zeeuwsche Vereeniging voor Dia
lectonderzoek (om even bij de spel
ling van De Vries en Te Winkel te
blijven
Uit het voorgaande blijkt hoe zijn
geboortegrond de schrijver nog steeds
bezighield. Wie zich steeds meer ver
diept in zijn brieven, die overigens
een uitstekend beeld geven van het
Flakkee van het begin van deze eeuw,
komt tot de slotsom dat Walraven toch
een verschrikkelijk heimwee naar
Dirksland had, hoewel hij dat zelf
expliciet ontkende.
Ter gelegenheid van het feit dat het
50 jaar geleden was dat de schrijver
overleed, werd er op 13 februari 1993
in Dirksland een herdenkingsbijeen
komst gehouden. Ook was er in het
gemeentehuis een kleine tentoonstel
ling over leven en werk van Walraven
ingericht
De herdenkingscommissie gaf in een
beperkte genummerde oplage van 600
exemplaren Walravens novelle Levens-
lijnen uit. Hierin blikt de schrijver
terug op zijn jeugd in Dirksland.
Ook werd een klein Schrijverspren-
tenboek samengesteld.
De fraaie uitgave 'Levenslijnen' is
te verkrijgen bij het secretariaat van
de commissie voor de prijs van 12,50,
eventueel verhoogd met de verzendkos
ten. Adres: Commissie Herdenking
Willem Walraven, Boezemweg 66, 3247
BB Dirksland.
1. Walraven, Brieven (Amsterdam 1992), blz. 11.
2.
a. w
blz
249.
3.
aw
blz.
253.
4.
a. w
blz
261 e.v
5
avv
blz
277 e.v
6.
a. w
blz
344.
17
