luietie genoemd wordt: hoogwater bij eerste en laatste kwartier van de maan. Dan is de vloed minder hoog dan bij giertjedat hoogwater bij nieuwe maan en volle maan betekent. Dhr. B. Cok (Kn) zorgde voor enige gezegdes, eventueel voor een volgen de vragenlijst en geeft de benaming 'Eldersen 'usklus voor 'kliekjes' Mogelijk ook u bekend? Of anders? Dhr. J. Roosc (Kod) reageert op Neh. 93 blz. 39. Het vers, dat dhr. J. Walrave daar gaf: Twi sent en 'alf blom van zwaevel enz. is ook in Koudekerke goed bekend. Griete is er Meriete (Maria), 't Wordt (werd) gezongen op de wijze van: 'Mijn Julia is mijn ontnomen. Waar is zij, waar vind ik haar weer. Zij heeft mijn zinnen gans ontnomen. Zij is mijn Julia niet meer.' Een populair wijsje. Als bij het ring- rijden de lans van 't andere eind aan kwam, zong men op diezelfde wijs: 'Daar komt m'n lansje, m'n lansje weder Daar komt m'n lansje, m'n lansje weer. Zo ik toch tegen mijn zin moest leven. Daar komt m'n lansje, m'n lansje weer.' Dat 'twi sent en 'alf blom van zwae vel' uit het Arnemuids volkslied zou zijn, zal humoristisch bedoeld zijn. Hier kent men op deze manier het begin van het Ritthemse volkslied: 'Moeder, mak 's an je schorte trekke..' Niemand kent het vervolg, ook niet in Ritthem, denk ik. Tot zover dhr. J. Roose. Wie reageert? Dhr. J. van 't Veer (Bzl) zegt, dat het 'stoelgangrecept' van dhr. Wal rave in precies dezelfde woorden in Biezelinge bekend was. Nooit hoorde hij zeggen, als 't koud weer was: "t Is sjoe', maar wel: 't Is mè sjoeg, of mè sjoegjes en als er al wat druppels vallen: 't Spik- kert 'n bitje. Ook sprak men van 'n kwaedweer-vosje, als na enige vorst onaangenaam weer verwacht werd. Het jonge koeiewachtertje werd ook wel een ietsje spottend koejekoeter genoemd. Mogelijk afgeleid van op- koeteren aandrijven, de gang er in houden, opporren? Tenslotte wordt nog herinnerd aan het gezegde: 't Ghaet 'r in as klok- spieze, als eten met smaak verorberd werd't Smaakt heel lekker,' zegt het WZD en dhr. Van 't Veer schrijft: 'Ik heb geen idee, waarom deze verge lijking werd gebruikt. In geen geval vermoed ik enig verband met het brons- gietmateriaal voor luidklokken.' En dat is nu juist wel 't geval! Het be treft een algemeen Nederlandse uit drukking: 'Het gaat er in als klok spijs': het gaat gemakkelijk naar bin nen, het wordt gretig gegeten, ge kocht, gelezen,' zegt de dikke Van Dale. We ontvangen op ons secretari aat meer en meer woordelijk in dia lect vertaalde algemeen gangbare Nederlandse uitdrukkingen (niet al gemeen beschaafd), vooral in de 2e kolom van de vragenlijst. Soms zelfs zonder één dialectwoord, zo wordt b.v. 't Kan me niet schelen' in de Hoe-anders-kolom: 't Kan me nie bomme. Dhr. O. de Wilde (Cg) zendt de zegs wijze de pé in èn met de Ned. verta ling: de bokkepruik opzetten. Maar ook de pé in hebben is geen Zeeuws dialect, maar een overal in ons land gebruikt gezegde, soms voluit: de pest in hebben. Dhr. J. Walrave (Gpol) komt met 'Eije vrom' (bij niet gepaste betaling) en: 't Was ineens foetje-la- fortdat aan ons foetsjie doet den ken: verdwenen, weg. Bij de bakker ging men om 'n viertje (4 ons brood), 'n achje (8 ons brood) of 'n twèlfje (12 ons brood). En als iemand een voorwerp wilde omschrijven, dat in werkelijkheid to taal anders was, of een verkeerde voorstelling van zaken gaf, werd wel gezegd: 't Trokt'r net zo min op as m'n hat op 'n kommetje soepe Mw. A. Hoekman-Jumelet (Zr) geeft een ons nog onbekende zegswijze. In Bruinisse zegt men van iemand, die overleden is: Ie is uut de wind gae ligge en over iemand, die al lang dood is: Die ligt al jaeren uut de wind Ook in andere plaatsen of regio's? De kalender Het is dhr. Francke en ondergetekende 32

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1993 | | pagina 38