luietie genoemd wordt: hoogwater bij
eerste en laatste kwartier van de
maan. Dan is de vloed minder hoog
dan bij giertjedat hoogwater bij
nieuwe maan en volle maan betekent.
Dhr. B. Cok (Kn) zorgde voor enige
gezegdes, eventueel voor een volgen
de vragenlijst en geeft de benaming
'Eldersen 'usklus voor 'kliekjes'
Mogelijk ook u bekend? Of anders?
Dhr. J. Roosc (Kod) reageert op Neh.
93 blz. 39. Het vers, dat dhr. J.
Walrave daar gaf: Twi sent en 'alf
blom van zwaevel enz. is ook in
Koudekerke goed bekend. Griete is
er Meriete (Maria), 't Wordt (werd)
gezongen op de wijze van:
'Mijn Julia is mijn ontnomen.
Waar is zij, waar vind ik haar weer.
Zij heeft mijn zinnen gans ontnomen.
Zij is mijn Julia niet meer.'
Een populair wijsje. Als bij het ring-
rijden de lans van 't andere eind aan
kwam, zong men op diezelfde wijs:
'Daar komt m'n lansje, m'n lansje weder
Daar komt m'n lansje, m'n lansje weer.
Zo ik toch tegen mijn zin moest leven.
Daar komt m'n lansje, m'n lansje weer.'
Dat 'twi sent en 'alf blom van zwae
vel' uit het Arnemuids volkslied zou
zijn, zal humoristisch bedoeld zijn.
Hier kent men op deze manier het
begin van het Ritthemse volkslied:
'Moeder, mak 's an je schorte trekke..'
Niemand kent het vervolg, ook niet
in Ritthem, denk ik. Tot zover dhr.
J. Roose. Wie reageert?
Dhr. J. van 't Veer (Bzl) zegt, dat
het 'stoelgangrecept' van dhr. Wal
rave in precies dezelfde woorden in
Biezelinge bekend was.
Nooit hoorde hij zeggen, als 't koud
weer was: "t Is sjoe', maar wel:
't Is mè sjoeg, of mè sjoegjes en als
er al wat druppels vallen: 't Spik-
kert 'n bitje. Ook sprak men van
'n kwaedweer-vosje, als na enige vorst
onaangenaam weer verwacht werd.
Het jonge koeiewachtertje werd ook
wel een ietsje spottend koejekoeter
genoemd. Mogelijk afgeleid van op-
koeteren aandrijven, de gang er in
houden, opporren?
Tenslotte wordt nog herinnerd aan
het gezegde: 't Ghaet 'r in as klok-
spieze, als eten met smaak verorberd
werd't Smaakt heel lekker,' zegt
het WZD en dhr. Van 't Veer schrijft:
'Ik heb geen idee, waarom deze verge
lijking werd gebruikt. In geen geval
vermoed ik enig verband met het brons-
gietmateriaal voor luidklokken.' En
dat is nu juist wel 't geval! Het be
treft een algemeen Nederlandse uit
drukking: 'Het gaat er in als klok
spijs': het gaat gemakkelijk naar bin
nen, het wordt gretig gegeten, ge
kocht, gelezen,' zegt de dikke Van
Dale. We ontvangen op ons secretari
aat meer en meer woordelijk in dia
lect vertaalde algemeen gangbare
Nederlandse uitdrukkingen (niet al
gemeen beschaafd), vooral in de 2e
kolom van de vragenlijst. Soms zelfs
zonder één dialectwoord, zo wordt
b.v. 't Kan me niet schelen' in de
Hoe-anders-kolom: 't Kan me nie
bomme.
Dhr. O. de Wilde (Cg) zendt de zegs
wijze de pé in èn met de Ned. verta
ling: de bokkepruik opzetten. Maar
ook de pé in hebben is geen Zeeuws
dialect, maar een overal in ons land
gebruikt gezegde, soms voluit: de
pest in hebben.
Dhr. J. Walrave (Gpol) komt met
'Eije vrom' (bij niet gepaste betaling)
en: 't Was ineens foetje-la-
fortdat aan ons foetsjie doet den
ken: verdwenen, weg.
Bij de bakker ging men om 'n viertje
(4 ons brood), 'n achje (8 ons brood)
of 'n twèlfje (12 ons brood).
En als iemand een voorwerp wilde
omschrijven, dat in werkelijkheid to
taal anders was, of een verkeerde
voorstelling van zaken gaf, werd wel
gezegd: 't Trokt'r net zo min op as
m'n hat op 'n kommetje soepe
Mw. A. Hoekman-Jumelet (Zr) geeft
een ons nog onbekende zegswijze.
In Bruinisse zegt men van iemand,
die overleden is: Ie is uut de wind
gae ligge en over iemand, die al lang
dood is: Die ligt al jaeren uut de
wind
Ook in andere plaatsen of regio's?
De kalender
Het is dhr. Francke en ondergetekende
32