ter, inclusief de kappen in de oost vleugel -waar een nieuwe kap over heen kwam-, tot op de dag van van daag bewaard gebleven. Ook bewaard werden grote delen van de middel eeuwse kade/stadsmuur, zij het met latere beklampingen en herstellin gen'®. Met de recente afbraak van het Huis van Bewaring verdween dus niet al leen een beeldbepalend 19de-eeuws Middelburgs pand, maar verdwenen tevens de resten van de 17de-eeuwse voorganger daarvan en zelfs de laat ste middeleeuwse overblijfselen ter plekke, zoals delen van de stadsmuur. Noten 1. D.G. van Teijlingen, Eenige bladen uit de Geschiedenis van het Oude Tuchthuis te Middel burg (Middelburg 1880, overdruk uit Archief Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen Ve deel, le stuk), p. 10; vgl. Registers ten Rade, dl. 5, p. 67 (GAM). 2. H.M. Kesteloo, De Stadsrekeningen van Mid delburg, dl. VI (Middelburg 1900), pp. 94-95. 3. W.S. Unger, De monumenten van Middelburg, (Maastricht 1941), p. 80. 4. Idem. 5. Van Teijlingen, a.w., p. 2. 6. C.J. van der Peet, Monumentenwaarden Huis van Bewaring Middelburg (rapport Rijksgebou wendienst 1991). 1 0

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1993 | | pagina 12