flewêêl in haekerige pöóten, wêêr-
mit ze an je trui bleve hange. Soms
hao je gelok: dan vieng ie zóó'n mit
van die bruunröóje dekschilden, die
d'ruut zagge asof ze mit meel bestove
wazze. Ouwe ménsen noemende die
meulenaers (julikevers)Horrekóóien
(meikevers) zag ie toe eigelik niej
méér'. Je gieng bontekeezeéten (echt
walstro) zoeke bie 't Zandhoekie®,
omdat die béésten net zóó roke as
dat gele goewd®. De èrme béésten,
gienge d'r dóód van, want ze lustende
't niejt. Je dee de béésten in een
döösie van Kingpepermentmit gae-
ten in 't deksel in een weckrienk d'r
omheene. D'n aoren dag dreef ie han
del op schoole, in 't speelkwertier
bonte keezen 1 cent, die bruune (meu
lenaers) 2 centen. Je vaoder hao juun
(uien) om een dorden-'-'' in je most
's aevens mee om juun te plokkene:
blaeren op ie viengers in de rik van
je hand raeuw van de stekels (distels).
In de 'pauze' keek ie in de slóót of
ie aok lampepoesers (lisdodden) kon
vin de.
Soms gieng ie kruukels (alikruik)
zoeke an de Zuuddiek of bie de Ouwe
Val. Je slierende uut op de klapbor-
ren (blaasjeswier) op 't keiwèrk, in
je kantelde stêênen omme te kiekene
of dêêr meschien gróótere zatte. Op
't slik lagge vuufhoeken (zeesterren),
't Was stille: 'over 't land lag allen
tied.'-'--' Of in toe was 't asof 't slik
aesemende. Je hao last van de mêêziken
(onweersbeestjes). Goggen (zilver
meeuwen) scherende soms over, een
schorre schrêêuw uutstóótend. In
Zwaemeltje
de vaorte 't geroop van de liewiejten
(scholekststers)Je gieng wéér nae
huus, d'n diek over mit je nemmertje
vol. Deur 't gors van den diek flit
sende een muushonge'ie (wezel).
As ie thuuskwam was 't al een beetje
(bee'ie) schemerig. In de hegge lich
tende 't wit van de pispotten (haag
winde) op. Je mocht wat lange op-
bluuve, omdat 't vekantie was. De
lampe gieng an in een uul (nachtvlin
der) vloog z'n eige haest te pletter
tegen 't glas. Op 't behang zat een
paeremogge (langpootmug)
Dan kwam 't naejaer. In 't wèrme nae-
jaerslicht liekene de webben van de
koppespinnen (spinnen) net borduur
sels van zieje. Zwaemeltjes (zwalu
wen)"^ schrieve op telefoondraejen
een ofscheidsmeledie. Langs de wae-
terienge stóó treurig de kopbao-
men (knotwilgen). Traeg laopt een
boer achter een span paeren die een
ploeg deur 't land trekke. Een zwèrm
wipstaerties (witte kwikstaart)
striekt neer in die doewe d'r eige
te goewd aan alle béésten die boven
komme. Een appelvrêêter Vlaamse
gaai) zit vanuut de perebaom on-
strant om z'n heene te kiekene.
Blae'ies (blaadjes) dwarrele nae
'melêêge (omlaag)
De winter: "tjaer krimt saeme''4, de
daegen woore korter. In 't hof'®
allêêne nog wat spruuten in poepe-
kóóle (boerekool)'t Vèrke woordt
'eslacht. In 't donker nog schiejte
de vlammen op van 't tèrvestróö om
't brandene. De slachter die gaauw
een paer borrels achterover slóót,
4
