Na klachten van mensen uit de omgeving
over o.a. de verstoring van het grafveld
werd actie ondernomen en werden
gereedschap en vondsten in beslag geno
men.
Het verdronken land in de Ooster- en
Westerschelde is uniek in ons land.
Tientallen jaren hebben lieden met grote,
maar dubieuze belangstelling voor oud
heidkundige zaken Nieuwlande en
Reimerswaal 'onderzocht', terwijl de offi
ciële archeologie, geplaagd door gebrek
aan geld en menskracht, weinig kon uit
richten. Toen een betredingsverbod werd
ingesteld bleek dit slechts voor korte tijd
soelaas te bieden; door gebrek aan toe
zicht was alles al gauw bij het oude...
Sinds kort gloort er enige hoop aan de
horizon van het verdronken land. Veel,
zo niet alles zal afhangen van de afloop
van de nog te voeren processen tegen de
overtreders. Voor Nieuwlande is het mis
schien al te laat, voor Oud-Valkenisse is
het 5 voor 12!
Om de gemeenschap meer bewust te
maken van het feit dat de resten van ons
verleden het waard zijn om behouden te
worden, dienen de amateurorganisaties nu reeds 'op de barricaden' te gaan. Actievoerenden
zullen te maken krijgen met talloze conflicterende belangen omdat behoud en beheer grote
financiële offers vragen. Archeologie is echter een te belangrijke zaak om over te laten aan
ambtenaren, politici en wetenschappers. Daarom zullen de amateurverenigingen zoveel
mogelijk de publiciteit moeten zoeken om de publieke opinie en de overheden te beïn
vloeden. Als zij daarin slagen, is er toekomst voor ons verleden.
Literatuur
AIC-Nieuwsbrief nrs. 25, 28 en 32.
R. Knoop, 'Public awareness and archaeology: a task for the voluntary sector', Antiquity 67(1993)439-445.
K.J. Steehouwer, 'Detectives van het verleden. De betekenis van de amateurarcheologie', NRC Handelsblad 21-3-
1985.
62
