de, herkende hij in een officier die
zich op de achtergrond hield, de man
die hij op de gestrande schoener be
zig had gezien. Het was de luitenant-
ter-zee Lambours, opperbevelhebber
der vier pramen, edelman van het
ancien régime.
Die avond kwamen 86 vaartuigen vei
lig op de rede van Ostende. Slechts
één schip was verloren gegaan door
de lafhartigheid van zijn commandant.
Tijdens het gevecht hadden de duinen
vol mensen gestaan, zelfs uit Brugge,
om het wonderlijk schouwspel gade
te slaan. Ook duizenden militairen
hadden hun kamp verlaten en waren
de gehele middag getuige van de
strijd
Aan de wal verstond VerHuell zich
met de admiraal Magon, die een uit
gebreid rapport over het gebeurde
liet opstellen en dit door één van
zijn adjudanten naar Parijs liet over
brengen. Bij terugkomst vertelde deze
dat de keizer hem zelf had ontvangen
te midden van zijn broeders en hoge
officieren. Twee dagen tevoren was
Napoleon uitgeroepen tot Keizer der
Fransen en koning van Italië. Hij las
met aandacht de missive en liet een
grote kaart van de Vlaamse kust bren
gen, spreidde die zelf uit op de vloer
en ging geknield naast de adjudant
de hele situatie na. Hij verbaasde
zich over de vermetelheid van de
Engelse commodore, die het gewaagd
had met zijn zware schepen over de
banken te varen. De hoogste lof uit
te hij voor de schout-bij-nacht; ja,
benoemde hem als eerste buitenlander
tot lid van de zojuist door hem ge
stichte Orde van het Legioen van Eer.
Nadat VerHuell zijn uitgebreid relaas
over de slag aan het Bataafse Bewind
had gezonden, duurde het nog een
volle maand voor hij antwoord ont
ving, tegelijk met zijn benoeming tot
vice-admiraal. De belangstelling in
Holland voor deze zeebedrijven was
blijkbaar niet erg groot. Verwonder
lijk was dat overigens niet, gezien
de reeds gememoreerde uitputting
van 's lands middelen door de voor
namelijk via VerHuell door Bonaparte
afgedwongen bouw van een zeer kost
bare invasievloot.
Uit het verslag van commodore Sir
Sidney Smith aan Lord Keith, opge
maakt aan boord van H.M. 'Antilope'
voor Ostende en gedateerd 16 mei
1804, blijkt dat mede de 'Penelope',
de 'Aimiable', de 'Cruiser' en de
'Rattler'alle zware schepen, een
bittere strijd tegen de vijand hadden
gestreden van vier lange uren.
'Het spijt mij Uw Lordschip er opmerk
zaam op te moeten maken dat, gezien
de ondiepte van het water, alleen
kanonneerboten met resultaat konden
optreden. Onze verliezen zijn aanzien
lijk; 13 man gedood en 27 gewond,
onder wie enkele officieren.'
16 en 17 juli 1805
We zijn een vol jaar verder.
De Bataafse vloot is stuksgewijs over
gebracht van Ostende naar Duinker
ken.
Intussen is er veel gebeurd. Aller
eerst de kroning van de keizer in
de Notre Dame te Parijs, de 'Sacre'
zoals men die noemde. Ook VerHuell
is daar op 's keizers persoonlijke
uitnodiging bij tegenwoordig geweest.
En verder had er in het voorjaar
een bijzondere parade plaatsgevonden
in het heuvelland bij de kust van
Boulogne ter gelegenheid van de uit
reiking der gouden en zilveren krui
sen van het Legioen van Eer. Liefst
150.000 man troepen waren daarbij
aanwezig. Een speciaal paviljoen was
opgericht voor de keizer die plaats
had genomen op een luisterrijke troon.
Voorop zag men de stoere divisies
der grenadiers en overige infanterie;
daarachter opwaarts de cavalerie met
de kleurige vaantjes - de rode en
blauwe uitmonstering. Daarachter,
verder de heuvels op, de grijsgroene
veldartillerie met de blinkende kanon
nen. Er tussenin de talrijke muziek
korpsen en de wijd ontplooide vaan
dels met hun gouden adelaars. En
dan de keizer zelf, omringd door zijn
maarschalken en opperofficieren.
VerHuell was de laatste die door de
keizer zelf gewenkt werd met de woor
den: 'Ik heb iets bijzonders voor U,
mijn dappere admiraal,' waarop hij
het gouden kruis van het Legioen
uitreikte. Generaal Clout nam het over
8
