HERINNERINGEN AAN DE OORLOG TE ELLEWOUTSDIJK*
M.L. Verheijke
Het betekent voor mij heel wat om in Ellewoutsdijk, het dorp waar ik al meer dan veertig
jaar niet meer woon, mijn verhaal te mogen houden. Ik probeer te vertellen, hoe ik als
iongen van tien tot veertien jaar die tijd heb beleefd. Hoe die tijd toch op een bijzondere
manier in mijn geheugen is blijven hangen. En dan heb ik nog niet eens veel ellende
meegemaakt. Zeker als ik denk aan de kinderen die hun ouders of anderen voor hun ogen
hebben zien vermoorden denk maar aan Bosnië en Rwanda dan ben ik er goed
afgekomen. Ik heb ook niets gezien van razzia's, er waren immers geen Joden op het
dorp. Aan de andere kant, vanwege de vrij zware bezetting langs de Westerschelde,
kwam bij de bevrijding de frontlinie over ons heen, dat was een periode van angst en
dood.
Ik probeer in mijn verhaal de gebeurtenissen
zo waarheidsgetrouw mogelijk weer te geven.
Ik bedank bij deze Giel Pikkaart, Cor Stoutha-
mer, Jan van der Bliek en Jan Platschorre, die
mijn geheugen op dat punt wat hebben
opgefrist.
Eén van d'êêste diengen, die a 'k van 't
begun van d'n oorlog nog voe me ziee, is de
komst van de Duitsers in 't durp. Me stoenge
te kieken, of a d'r een optocht langs kwam.
Mè gin mèèns zei wat. D'n voorsten, een
soldaat op 'n motor, ik mêêne mie 'n zijspan,
mie 'n helm op, z'n geweer schuin op z'n rik,
vroeg ni 'das Internierungslager', wan dl zatte
d'NSB-ers op'eslote. En iederéén wees gauw
in de richting van 't fort. En toen reeë ze
vadder....
Dl bin 'êêl d'n oorlog vee soldaten op 't durp
'ewist. Natuurlik in 't fort, mè ok in "t Nut',
in gevorderde 'uzen, en in de schole. M'èè
nog schole 'ehad in d'erreberge van Arjaan
Vrage. An de kant van 't Slot ao die
'erreberge een kaele muur, en dl wiere de
'Das Internierungslager' anno 1995.
20