HERINNERINGEN AAN DE OORLOG TE ELLEWOUTSDIJK* M.L. Verheijke Het betekent voor mij heel wat om in Ellewoutsdijk, het dorp waar ik al meer dan veertig jaar niet meer woon, mijn verhaal te mogen houden. Ik probeer te vertellen, hoe ik als iongen van tien tot veertien jaar die tijd heb beleefd. Hoe die tijd toch op een bijzondere manier in mijn geheugen is blijven hangen. En dan heb ik nog niet eens veel ellende meegemaakt. Zeker als ik denk aan de kinderen die hun ouders of anderen voor hun ogen hebben zien vermoorden denk maar aan Bosnië en Rwanda dan ben ik er goed afgekomen. Ik heb ook niets gezien van razzia's, er waren immers geen Joden op het dorp. Aan de andere kant, vanwege de vrij zware bezetting langs de Westerschelde, kwam bij de bevrijding de frontlinie over ons heen, dat was een periode van angst en dood. Ik probeer in mijn verhaal de gebeurtenissen zo waarheidsgetrouw mogelijk weer te geven. Ik bedank bij deze Giel Pikkaart, Cor Stoutha- mer, Jan van der Bliek en Jan Platschorre, die mijn geheugen op dat punt wat hebben opgefrist. Eén van d'êêste diengen, die a 'k van 't begun van d'n oorlog nog voe me ziee, is de komst van de Duitsers in 't durp. Me stoenge te kieken, of a d'r een optocht langs kwam. Mè gin mèèns zei wat. D'n voorsten, een soldaat op 'n motor, ik mêêne mie 'n zijspan, mie 'n helm op, z'n geweer schuin op z'n rik, vroeg ni 'das Internierungslager', wan dl zatte d'NSB-ers op'eslote. En iederéén wees gauw in de richting van 't fort. En toen reeë ze vadder.... Dl bin 'êêl d'n oorlog vee soldaten op 't durp 'ewist. Natuurlik in 't fort, mè ok in "t Nut', in gevorderde 'uzen, en in de schole. M'èè nog schole 'ehad in d'erreberge van Arjaan Vrage. An de kant van 't Slot ao die 'erreberge een kaele muur, en dl wiere de 'Das Internierungslager' anno 1995. 20

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1995 | | pagina 22