Westveer beweerden dat die veilig was. M'èè
in die cel, vol'epropt mie mèènsen dl
waere d'r zeker mêêr die a dochte dat 't 'n
goeie plekke was wee 'n beschieeting
mee'emikt. Ik dienke noe da me mie 't front
mee'elaope bin. M'n vaoder ao 'eziee dat die
cel mè 'n 'alfstêêns muurtj' ao, mè ie ao mè
niks 'ezeid. Laeter begrepe me, dat gelaope
aoltied stom is. In die cel was 'n oud wuufje,
dat a bróód smèèrden en uutdêêlden. De
granaten gierden, sloege vlakbie in, en zie
rieep mè: 'Wie mot er nog 'n boter'am? Mie
spek of mie woste?' Toen a 't stille wier, eii
d'r êên ni buten gieng kieke, rieep 'n: "k
Rijen amphibietanks, zware wapens
van allerlei aard. Zuid-Beveland werd
één zegetocht voor de geallieerden.
soldaten mie platte helmen 'eziee. Ze bin d'r!'
Mè ze stierden 'n trug, ni binnen, 't was nog
vee te gevèèrlik.
Me bin ok nog ni de Bèèrlandse meule
'elaope, wan die ao dikke muren. Onderweg,
langs d'n diek, zagge me in 'n êênmanspitje
'n Duitser ligge, mie 'n kogelwonde net onder
z'n helm, en bloeed over z'n gezicht en z'n
jas. Z'n geweer lag op de rand.
Motorordonnansen scheurden over de wegen,
die a kepot 'ereeë waere deur de
rupsvoertugen. In die meule bin me nie mi
beschote. De Canadezen kamden allêêne nog
de polder uut om Duitsers, die a d'r eigen
nog nie over'egeven ao. uut te schakelen,
zöas a dat 'êêt.
D'êêste daegen nae öónze bevrijding
probeerden iederéén de schae zövee meugeiik
wee 'n bitje op te rumen. Me 'aelden immers
vol vlêês. van nöödslachtingen van gewonde
koeien en pèèren. De spullen van de
Canadezen vonde me prachtig. Me keke óónz'
aogen uut.
En toen kwaeme ok de verhalen, wieen a-t-'r
er dóód was, of gewond.
Dl was ok Jannie Platschorre bie, die a even
oud was als ik. Toen a 'k nog kleine was, ao
'k vee mie d'r 'espeeld. Me konne gin van
twééën de 'r' zèègge, mè zie mikten d'r een
'1' van en ik een 'j'. Laeter op schole konne
me even goeed rekene, dus waere me saemen
't varste in 't cijferboekje bie Mééster Pauw.
A dat boekje uut was, most je vadder in 'n
ander boekje, dat a-t-'r op volgden. Mè van
dat volgende dêêltje was d'r mè ééntje. Toen
moste me saemen in de banke zitte, mie 't
boek tussen óóns in. Dat was iets biezonders
in dien tied: neffen 'n misje zitte! Mè me
vergeleke stiekem öónze antwoorden, en a die
klopten, 'oefden me de sorame nie mi nae te
rekenen. Dus toen gieng 't nog vee gauwer.
Op 'n kêêr mikten me dezelfde fout. Mè di
trapten Sjors nie in....
En noe was Jannie dóód, saemen mie d'r
moeder en d'r zus.Merietje. Deur Duits
geschut vanof 's-'Eêren'oek.
Mè 't leven gieng deur, en di was vee te
beleven voe jongers van óónze leeftied. Me
gienge trug ni Ellesdiek. Overaol puun. De
kerke was kepot. en van d'n toren stieng d'r
allêêne nog mè 'n stompe. De schole was ok
kepot; de villa van Van 'Attum was glad
ofebrand. Óóns 'uus stieng d'r nog. Mè 't
was een troep. Pannen d'rof, ruten d'ruut, een
gat in de muur, en aolles was nat, wan 't
regenden vee dat nèjèèr. Toen a me gewèèr
wiere, dat d'r vee 'estole was, vonde me dat
'êêl erg. Bie iederéén. En nie deur soldaten.
'Oe is 't meugeiik, dat gewoon burgers,
misschien wè van j'-n-eigen durp, of anders
uut de buurte, plundere? Laeter, toen a 'k in
dieenst was en mie de waetersnóód mie de
bajonet op 't geweer wacht most laope in 'n
geëvacueerd durp in de Biesbosch. ok tegen
plundering, most ik di nog wè es an trug
dienke.
Natuurlik waere m'ok bliee mie de bevrijding.
En di was ok féést, mè nie zó uutbundig.
Zêêuwen bin nie zó uutbundig, dienke 'k, en
misschien lagge de angst en de verlieezen an
23
