O vingen. Kort gezegd: een zeer ver breid spel met verschillende namen. In Ter Laan, Nieuw Groninger Woor denboek staat een uitvoerige be schrijving met alle zeer ingewikkelde regels en mooie silhouettekeningen. Daar en b.v. op Terschelling spelen de jongens het zo: in een langwer pig kuiltje ligt het korte stokje met één eind er net boven uit. Met het lange hout slaat men op het eindje, zodat het korte stokje opspringt en weggeslagen moet worden (en dan komen de regels!). Het WNT verwijst onder pinken naar prenten uit de 18de eeuw waarop het spel te zien is; het was blijkbaar een gevaar voor de ramen of voor de passanten, want al in de 17de eeuw gold in Leiden, Beverwijk, Utrecht en Amsterdam een verbod om het op straat te spelen. In de Nieuwe Rotterdamsche Courant wordt hetzelfde gezegd in combinatie met voetballen; toen was het al de 20ste eeuw, want de datering van het blad luidt 28 september 1923! Nienke Bakker 'Voorne hoort er ook bij' Dhr. H. Verwijs uit Goudswaard zond ons een bericht met bovenstaande titel. 'Het eiland Voorne is van oudsher Zeeuwstalig geweest, dat is aan vele woorden merkbaar,' meldt hij. Op Oostvoorne in de glooiing van de duinen stond de donjon van de Zeeuwse burggraaf. Naast de don jon werden in de loop van de tijd verschillende gebouwen opgetrokken en omgeven door een verdedigings muur, zodat een uitgebreid hof ont stond. In de nabijheid verrezen woningen: het begin van een dorp. Gezien de ligging hiervan t.o.v. het kasteel kan men volgens dhr. Verwijs misschien beter van Oost- vroone spreken. Het bouwvallige kasteel werd in 1829 gesloopt. 'Kan moeder Zeeland haar kind zo maar vergeten?' vraagt dhr. Verwijs zich af. 'Ook vele familienamen wijzen op Zeeuwse verbondenheid: De Regt, Gardenier, Roest, Pille, Moret, Mol. Nu denkt dhr. G. Tanis dat Goeree eentelijk is met z'n haaqe baame, maar dat is niet waar. Op Voorne zegt men dat ook, maar met een beetje neusklank; de zuvverst klienkende haaqe baame hoor jee in SpikkenesMerkwaardig dat in plat Rotterdams het hauqe baume zijn, maar wel met een lichte au en die klinkt niet als de Nederlandse au Aldus dhr. H. Verwijs. Jan Kuipers 33

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1996 | | pagina 35