stem, een totalitaire figuur, die zijn boeren met leuzen ten aanval leidt. Wie met hem spreekt, herkent hem als een rustig en evenwichtig mens die voor het beleid geboren schijnt. Beleid? Jawel, met opzet is hier dit woord gebruikt en niet dat andere "leiden". Geen dictatoriale figuur dus. Het zal niemand verwonderen dat hem voorzitterschappen werden toegeschoven en commissariaten. Het belangrijkste commissariaat was dat van de Nederlandse Bank. Hij vertelde mij dat hij met schroom dit ambt heeft aanvaard. Zijn collega's waren economen en financiers van naam. President Zijlstra kon hem geruststellen: hij werd vooral gewaardeerd om zijn praktische adviezen. Ging het hem dan altijd voor de wind? Laten we enkele jaartallen noemen. Hij werd als enig kind geboren op de 'Zandhoeve' op 22 februari 1917. De jonge Marien gaat op elf en een half-jarige leeftijd naar de H.B.S. in Bergen op Zoom. Hij maakt een goede start op school maar dan slaat de tbc toe. Het duurde bijna twee jaar eer hij weer naar Bergen kon. Hij zei mij dat hij dacht dood te gaan, maar toch te blijven leven heeft hij als stukje genade ervaren. Van Poortvliet naar Wageningen is niet zomaar een stap. Geuze studeert af in 1942 als landbouwingenieur. In maart 1943 huwde hij Elly Starke, kanditate in farmacie. Marien kiest voor de boerderij en zijn vrouw volgt hem daarin. Op voorspraak van deskundigen wordt, na een kort intermezzo als leraar, de achtentwintigjarige boer op 27 augustus 1945 benoemd tot voorzitter van de Zeeuwse Landbouw Maatschappij. Een zware taak na de voor de landbouw slechte jaren in de oorlogs- en crisistijd. Dan komt de ramp van 1953. Marien geeft hiervan een persoonlijke indruk in zijn gedicht 'Rampimpressie' Door mijn raam zie ik water spiegel van leed het blinkt in de verte of grauwt tot een kreet daar is niets te vergeten niets raakt verloren muren van water warbeeld van water en puin van modder en hout 'k zie op mijn tuin verdoemd en steenkoud ginds vechten mensen op de kale dijk met zakken en stenen gezogen in 't slijk in één wisseltij heeft de vloedgolf verbroken wat bloedwarm ons zij. Dode dieren zijn gevonden dode mensen nog niet God liet ze begraven er is geen ander lied. Het was een hectische tijd voor de landbouw, maar de reserves van de voorzitter leken onuitputtelijk. In 1956 neemt hij het lidmaatschap van de Eerste Kamer'op zich. Bijna twaalf jaar blijft hij lid, de laatste jaren als fractievoorzitter. Toch had Marien al waarschuwingen in verband met zijn gezondheid gehad. In het begin van zijn voorzitterschap van de ZLM kreeg hij een hevige spierreumatiek met afschuwelijke pijnen in zijn schouders en gelaat. In het laatste jaar van het kamerlidmaatschap kwelden hem zware hoofdpijnen. In 1975 treft hem een hartinfarct. Door en door vermoeid met ritmestoomissen. Het overlijden van zijn vrouw, slechts 52 jaren oud, zal daartoe hebben bijgedragen. In een lang interview in 1982 heb ik getracht zijn wereldbeeld samen te vatten: 'Het leven is kort. De mensen moeten het zelf beleven, ze moeten het zelf ervaren. De mensen worden ongelukkig omdat ze het steeds complexer wordende leven niet aankunnen. Terecht heeft men de techniek als hulpmiddel ingeschakeld. De computers kunnen veel en snel helpen verklaren. Maar de technische vluchten gaan anderzijds te hoog en te snel. De mensen willen het zelf klaren maar dat kunnen zij uit zichzelf niet. Strijd is slechts waardevol om vrede te winnen. De mens is onderweg van het 38

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1996 | | pagina 40