stem, een totalitaire figuur, die zijn boeren
met leuzen ten aanval leidt. Wie met hem
spreekt, herkent hem als een rustig en
evenwichtig mens die voor het beleid
geboren schijnt. Beleid? Jawel, met opzet is
hier dit woord gebruikt en niet dat andere
"leiden". Geen dictatoriale figuur dus.
Het zal niemand verwonderen dat hem
voorzitterschappen werden toegeschoven en
commissariaten. Het belangrijkste
commissariaat was dat van de Nederlandse
Bank. Hij vertelde mij dat hij met schroom
dit ambt heeft aanvaard. Zijn collega's waren
economen en financiers van naam. President
Zijlstra kon hem geruststellen: hij werd
vooral gewaardeerd om zijn praktische
adviezen.
Ging het hem dan altijd voor de wind? Laten
we enkele jaartallen noemen. Hij werd als
enig kind geboren op de 'Zandhoeve' op 22
februari 1917. De jonge Marien gaat op elf
en een half-jarige leeftijd naar de H.B.S. in
Bergen op Zoom. Hij maakt een goede start
op school maar dan slaat de tbc toe. Het
duurde bijna twee jaar eer hij weer naar
Bergen kon. Hij zei mij dat hij dacht dood te
gaan, maar toch te blijven leven heeft hij als
stukje genade ervaren. Van Poortvliet naar
Wageningen is niet zomaar een stap.
Geuze studeert af in 1942 als
landbouwingenieur. In maart 1943 huwde hij
Elly Starke, kanditate in farmacie. Marien
kiest voor de boerderij en zijn vrouw volgt
hem daarin. Op voorspraak van deskundigen
wordt, na een kort intermezzo als leraar, de
achtentwintigjarige boer op 27 augustus
1945 benoemd tot voorzitter van de Zeeuwse
Landbouw Maatschappij. Een zware taak na
de voor de landbouw slechte jaren in de
oorlogs- en crisistijd. Dan komt de ramp van
1953. Marien geeft hiervan een persoonlijke
indruk in zijn gedicht 'Rampimpressie'
Door mijn raam zie ik water
spiegel van leed
het blinkt in de verte
of grauwt tot een kreet
daar is niets te vergeten
niets raakt verloren
muren van water
warbeeld van water en puin
van modder en hout
'k zie op mijn tuin
verdoemd en steenkoud
ginds vechten mensen
op de kale dijk
met zakken en stenen
gezogen in 't slijk
in één wisseltij
heeft de vloedgolf verbroken
wat bloedwarm ons zij.
Dode dieren zijn gevonden
dode mensen nog niet
God liet ze begraven
er is geen ander lied.
Het was een hectische tijd voor de
landbouw, maar de reserves van de
voorzitter leken onuitputtelijk. In 1956
neemt hij het lidmaatschap van de Eerste
Kamer'op zich. Bijna twaalf jaar blijft hij
lid, de laatste jaren als fractievoorzitter.
Toch had Marien al waarschuwingen in
verband met zijn gezondheid gehad. In het
begin van zijn voorzitterschap van de ZLM
kreeg hij een hevige spierreumatiek met
afschuwelijke pijnen in zijn schouders en
gelaat. In het laatste jaar van het
kamerlidmaatschap kwelden hem zware
hoofdpijnen.
In 1975 treft hem een hartinfarct. Door en
door vermoeid met ritmestoomissen. Het
overlijden van zijn vrouw, slechts 52 jaren
oud, zal daartoe hebben bijgedragen.
In een lang interview in 1982 heb ik getracht
zijn wereldbeeld samen te vatten:
'Het leven is kort. De mensen moeten het
zelf beleven, ze moeten het zelf ervaren. De
mensen worden ongelukkig omdat ze het
steeds complexer wordende leven niet
aankunnen. Terecht heeft men de techniek
als hulpmiddel ingeschakeld. De computers
kunnen veel en snel helpen verklaren. Maar
de technische vluchten gaan anderzijds te
hoog en te snel. De mensen willen het zelf
klaren maar dat kunnen zij uit zichzelf niet.
Strijd is slechts waardevol om vrede te
winnen. De mens is onderweg van het
38
