Geitenkeuring in 1911.
volgende "gesprek" op:
"Noe ikke mitjoe! je mot noe mar es verneme, wie je vóóreit, je bin ier bie
Wullum Speelman, Wullum Speelman van den Aene 23)... flens (boven op die
harde kop) büü... (Goliath springt achteruit, schudt z'n kop, knippert met de
ogen, ziet sterretjes) daer, dat 's om te beginnen, dae komme d'r nog
meer,... flens büü... in asje noe van gedachten bin... flèns büü dat jie mit
Wullum Speelman, flèns büü, de kachel an kan maeke, flèns büü dan bije
toch wèl 'n bitje mis flèns büü! Zou 'k m 'n eige laete riengelore deur
'n bok ...flèns... büü! (weer sterretjes, al maar sterretjes) deur gin tiéne zoas
jie flèns büü wèl m 'n liéve man, ik sloeg je nog eer ardstikke dóód flèns
büü!.
Goliath, gaandeweg in een hoek gedrongen, is nu helemaal schaakmat,
Speelman met zijn ijzeren tuchtroede heeft gans en al vrij spel: "Joe
eimeliken stiengkerd, om je baes, flèns büü die zó goed vö je is... flèns
büü zó geméén in de peeën te donderen flèns büü... E je noe genogt
flèns büü ...je kan nog meer kriegoor flèns büü in asje m'n zó ies
nog es lapt flèns büü flèns büü! ...zó gewis a 'k Wullum Speelman
bin
Speelman is uitgewoed, trekt zich terug, sluit de deur, zet zijn strafwerktuig op
de bekende plaats naast de deur, gaat heen Goliath doodmoe en nu werkelijk
geïntimiteerd in zijn hoek latend.
Nog eenmaal toont Goliath zijn woeste kracht, en wel aan Wullum Speelman en
de vrachtrijder die hem naar zijn nieuwe standplaats Renesse zal brengen.
Nadat hij zich aanvankelijk gedwee door Speelman naar de wagen heeft laten
brengen, weet hij toch op het beslissende moment te ontsnappen en naar zijn stal
