joon, ze magge netuurluk wel komme, joe
bluuft net 'n klein kind. In je weet, dat 'k
noe éénmal gêên nee teegen je zégge kan.
Dat hao'k nog nóóit gekanne. Nah vooruit
dan mar, zei mar, dat ze komme kanne.
"In zeit dan, dat ze d'r fiets mee brienge
'oor. Anders motte ze ammar hier in de
polder bluuve rondhange. 't Is nogal 'n
aerdig endje nae durp.
Affijn ze zouwe vriedags van de volgende
weeke komme, mit d'n trem van viere. De
fietsen zouwe ze mit d'n trem meegeeve.
As Teun dan op station was om ze of te
haelen dan konne ze weete waer ze weeze
moste.
In Teun die vriedag nae 't station.
Netuurlijk moste de twêê ouwste mee. Die
kwamme om half viere uut schoole, dus dat
kwam móói uut. Teun was benieuwd hoe
die vrouwe van Daon d'r uut zou zieje. Dat
was 'n echte Rotterdamse, 't Zou wel zoo'n
echt stadsdametje weeze, had Lena gezeid.
Daer kwam d'n trem. Teun in de kinders
op 't perron. Ja oor Daon stong al te kieken
op 't balkon. De Gans, de man van de
goederewaegen zette de fietsen d'r uut, sint
dat de mensen uutstapten. 't Was vriedag
om viere nogal druk, omdat d'r dan veu!
ménsen voor 'n paer daogen nae d'r femielje
op Flakkee kwamme. '"tjooh, die man leek
wel 'n burgemééster. Wat 'n deftige man.
In die vrouwe, dat was 'n juffrouw.
Tjeetje, wat zou moe raor kieke". "Kinders,
kom 's gedag zégge." In daer kwamme ze.
Ze waere 'n beetje verleege. Dat waere ze
niet gewend, zukke deftige ménsen. Noe de
fietsen gehaeld. "Jonges", zei Teun",gae
juule alvast moe mar waerschoewe, dan kan
ze de koffie wèrm hou we." Daon z'n
vrouwe was niet zo'n beste fietser op de
grintweg. In de stad gieng dat beeter. De
mannen reeje naest mekaore in heur
achteran. Ze was niet érg gelokkig mit dit
reisje mar aok hier had de man 't leste
woord gehad. Wat most je op zoo'n
boeredurp? In dan dat boeregepraet. Daon
begon d'r aok al an, hóórde ze. In hoe zou
ze kanne praete mit zoo'n boeretrien mit
drie kinders. Affijn, 't was voor d'r man
z'n wérk.
Zoo was de stemming bie de vrouwen niet
zoo best as bie de mannen, die op de fiets al
honderd uut klesten. Hè, hè, daer had je 't
huus dan. De kinders stonge bie't hek. In
heulje reeje deur nae de schuure om de
fietsen in te zetten, in gienge toen nae de
achterdeure. Lena kwam anzette.
"Zoo binne julle hêêlhuuds angeland? In is
dat noe die ouwe schoolkammeraod van
Teun? Noe'k je zieje hao'k je toch wel
gekend ,oor. In is dit je vrouwe?"
Ze stapte naer d'r toe. 'k Hoope, dat je't
hier nae je zin zal hao. Ik bin Lena, de
vrouwe van Teun." "Dag mevrouw. Ik ben
mevrouw van de Oever", klonk't wat uut de
hoagte."Oo", zei moe, "komt 'r in. In
Daon, kan je nog Flakkees praete?" "Dat
zal wel lukke'oorje eige tael verlêêr je
nóóit. Kun je het volgen Betty?"
Die knikte wat zuur. Ze ontdooide wat,
toen ze in de gezellige keuken an 'n bakje
zatte. "Kaerel Daon, wat is dat noe toch
leuk, dat joe hier noe zit mit je vrouwe. Je
heit toch wel 'n ouwen broek in jas
meegebrocht? Zoo kan je niet mee nae 't
land 'or." "*t Is zo fijn, dat joe noe in
hetzelfde huus weunt. Hoe gaet 't mit de
ouwe lui? Daer mö'k oak nog nae toe
'oor!" Bie de vrouwen gieng 't niet zo vlot.
De kinders waere nae buuten in moe wist
echt niet waer ze oover praete most in
anders had ze toch praetwaeter genogd.
Daerom rees ze maer op en zei: "Hoe
dienkje d'r oover, zouwe m'n mar niet es
gae kieke, waer juule slaepe motte? Verstae
je toch wel Flakkees?"
"Oo ja, ik heb het wel gehoord van Daan
z'n ouders." "Gelokkig, want as ik geree-
geld Hollans mot praete, is 't net of ik m'n
eige voor de gek houwe. Gaenem'ndan
mar?" Lena gieng d'r gast voor nae de
zolder. "Kiek, dit is het kaemertje voor de
lezjees. In noe me hier zo saeme binne,
wou ik je wel zégge, dat je zelf je bed mot
opschodde oor. Je waswaeter kan je beneeje
in de keuken haele. Hier hei je de wastaefel
30
