mit 't wasstel. Dit is d'n emmer om je
vuule waeter in te doewen. In dat giet je
dan laeter in de zinkpit op straetje achter
uut. De Rotterdamse keek ze verbaesd an.
"Jae," gieng Lena deur, "je vindt dat
meschien wel gek, dat 'k dat zo mar teegen
je zégge maar ik hao zat wérk in kan dat
allemaele d'r niet bie doewe. Teun dienkt
altied, dat 'k niks anders te doewen hao, dan
kofje drienke in eeten kooke.
Mar d'r is hier zat wérk mit 'n gróót huus,
drie kinders in 'n man, die iederéén mar
vraegt om te komme lezjeere. In dan hao'k
d'n tuun in de hoenders d'r aok nog bie."
Lena stopte eeven. De lezjee keek'n beetje
beduusd, in omdat ze niks zei, gieng Lena
weer varder. "Pel, pel, wat giet ik weer uut.
Je zal wel dienke: Was'k mar weggebleeve,
maar zoo méén ik't niet'oor. M'n zalle't
best wenne mit m'n kaore. Ik hóórde dat je
man je Betty noemde. Ik hiette Lena, dat
weet je al. In van noe of an zég ik Betty
teegen je, in joe zeit Lena in voor de kinders
binne juule van noe of an oome Daon in
tante Betty, anders is 't veul te stief, dat
binne m'n hier niet gewend."Betty, die
altied mevrouw van den Oever hiette, was
wel 'n beetje overdonderd deur die
woordenvloed van Lena. Ze zei dus mar
niks. "Hier in deze kasse kan je je goed
ophange. Je heit toch zeeker nog wel wat
ander bie je? Je bint hier dat móóis niet nut
'oor. In noe gae ik nae benee, voor 't bróód
zurrege. Joe kan je koffer uutpakke in je
wat opknappe. In dan vind je 't wel, nae
melêêge."
Daer stong Betty."Wat'n haaibaai", docht
ze. 'Tk houd het hier geen week uit. Je
kamer in orde houden, sjouwen met water.
Is dat nu vakantie?
En Daan maar door die polder fietsen, foto's
maken en tekenen. Bah, ik zal het een paar
dagen aanzien en dan ben ik weg. Misschien
wel eerder.
In ze keek nae 't netjes opgeschodde bed, 't
móóie wasstel mit twêê handdoeken an de
kante, 'n emmer in 'n deksel d'r op, waerin
ze d'r was waeter moest doewe in uutgiete
op 't straetje. Ze voelde d'r eige bar
ongelokkug. In Rotterdam, daer was ze
hêêl wat, in hier? Allêên mar Betty van
Daon die mee mocht omdat twêê venters
mekaore van vroeger kenden.
's Aevens an de gezellug gedekte taefel mit
vors bróód, 'n eitje in eige gemaekte zjem
voelde ze d'r eige al wat minder opgelaete.
Vooral toen Lena mit de meissen de taefel
ofruumden in heur mit de twêê mannen in
d'n tuun kuijerde, was 't al hêêl wat beeter,
al liep 't niet makkeluk in die grind mit
schoenen mit haoge hakken. Och,'t viel
allemaele wel mee, toen ze 'n nachje
geslaepe hadde.
Betty zag wat Lena allemaele te doewen
had. In zonder dat Lena wat vroeg, stak ze
oak 'n handje nut in hielp mit de aerpels in
groente schoanmaeke.
Ze gienge veul fietse, oover de stille
polderweegen in toen de kinders 's
weunsdags vrie waere, gienge ze mit z'n
allen op de fiets nae 't gors, waer de kinders
in 't waeter gienge in Betty lekker mit Lena
zat te luieren. In zoo gieng de weeke nog
veuls te vlug om. Betty in Lena lêêrden
mekaore beeter begriepe. Betty kende noe
wat van Lena's drukke leeven. In Lena wist
dat Betty nog wat aores kon, dan op hoage
hakjes rondkuijere.
Ze binne nog dichte op Flakkee geweest mit
de fiets bie d'r. In Teun in Lena gienge in
de fekansje 'n daegje nae Daon in Betty in
nae d'n dierentuun.
Zoo was nut deeze mit angst in beeven
opgewachte lezieerpartij een nieuwe
vrindschap gegroeid, omdat twéé vrouwen
d'r mannen wat toegegeeve hadde.
Uit: TUSSEN HOLLAND EN VLAANDEREN, verhalen en gedichten in de dialecten uit dit gebied uitgegeven door de
Zeeuwsche Vereeniging voor Dialectonderzoek ter gelegenheid van haar zestigjarig bestaan
31
