Öösburg fasself en...'
Piet Scheerders, oorspronkelijk afkomstig
van 'Raopenburg' -de helft van het huidige
Vogelwaarde- bedient zich van het dialect
uit het Land van Hulst. Hij vertelde het
waar gebeurde verhaal over een drievoudige
moord gepleegd te Kuitaart in 1903, die
echter nooit is opgelost. De spanning: wie
heeft het nu eigenlijk gedaan? wist Piet erg
goed in zijn verhaal te leggen en de zaal
luisterde werkelijk ademloos toe.
Tussendoor vertelde hij over het door hem
verrichte archiefonderzoek en het contact
dat hij heeft met enkele nog levende
familieleden van de toenmalige verdachte.
Ook die zouden graag de waarheid
achterhalen. Eenvoudig zal dat niet meer
zijn. Piet illustreerde zijn verhaal met dia's
van de plaats van het gebeurde en de
personae dramatis.
Aangekondigd in het programma was
Raymond Raconté (Raymond Wauters), een
Belgische Vlaming, die in Biervliet woont,
maar die zich wegens werkzaamheden
moest afmelden. Organisator Rinus
Willemsen had in Ed Steijns uit
Kloosterzande een waardige vervanger
gevonden. Ed vergastte zijn toehoorders op
een aantal korte verhaaltjes, zoals 'De
Mummeljèr', 'Mijne frang die viel'en 'Bij
de kwaffeur'. Ook Ed illustreert zijn
verhalen, niet met dia's, maar met één of
meerdere voorwerpen uit zijn collectie oud
gereedschap of ouderwetse
gebruiksvoorwerpen als 'drinkpullekes,
schjèrmessen of andere matterjaolen'.
Dat brengt me vanzelf naar het diezelfde
middag in Middelburg gepresenteerde 0-
nummer van het nieuwe tijdschrift Noe.
Voor mensen als Piet Scheerders en Ed
Steijns zal daar weinig ruimte zijn om te
publiceren. De redactie deelt immers mee
dat ze een 'Zeêuwse Schriefwieze(r)'
opgesteld heeft en: '(En) ons om
eindeloze discussies uut de wege te gaen,
beslote om auteurs die a in Noe wille
publicere, onze schriefwieze op te leggen.'
Daar zal het dialect uit het oosten van Oost
Zeeuwsch-Vlaanderen, uit Eede, Westdorpe
en de grenskanten, zich moeilijk in laten
wringen. De 'schrijfwijze' van die mensen
zal nooit 'schriefwieze' worden, dan kunnen
ze net zo goed in het Bretons publiceren,
dat staat er even ver vandaan, om 't 's 'n
tikkelken aon te zetten'.
Maor, om 'n lank vergaol kort te maoken,
alles tegaor wast n'n êêlen schöönen aoved
daor in Biervliet. En dan enk't nog nie eens
g'ad over de meziek van die meises
Jolandao Fassaort uit Oostburg en Claire
Clarek uit De Groe. D'êêste op eur fijool,
de twééde op de piejaono. Schööne meziek,
allebei mètters op ulder instrement, da' was
echt liefabberai om daor naor te luisteren.
Rinus, da meude gerust nog 's van jèr doen
en a't'n beetjen kan, zank zurgen dank van
de partai zijn
't Land van (Jlst, George Sponselee.
Piet Scheerders wint Cultuurprijs Hulst
Op zaterdagmiddag 20 december was het
druk in de hal van het Hulsterse stadhuis.
Piet Scheerders van de groep Ambras kreeg
de Cultuurprijs van de stad Hulst. De
Zeeuwsche Vereeniging voor
Dialectonderzoek was met een
bestuursdelegatie aanwezig. Immers, twee
weken voordien was er een uitnodiging bij
het secretariaat binnengekomen, waarop
met vette letters embargo stond vermeld.
Het leek echter wel of juist daardoor de
pers aangezet werd het nieuws te
verspreiden, waardoor de grote verrassing
voor Piet Scheerders verloren ging. Eerst
kwam Omroep Zeeland op 13 december met
het nieuws, gevolgd door de regionale
kranten en een huis-aan-huis-blad. Kortom,
het werd een publiek geheim en iedereen zat
te genieten om de grappen en grollen die
rondom dit misverstand werden gemaakt.
Naast de beloning van duizend gulden,
'duizend Pietermannen' zong Engel
Reinhoudt in een zelfgemaakt toepasselijk
lied, ontving Piet, die zichtbaar van deze
kunstmanifestatie genoot, een beeldje.
24
