Charles Davenport zei tijdens de volgende seance dat hem zoiets nog nooit eerder was overkomen
en dat hij dit ook niet van de bevolking had verwacht. Hij noemde de dader een lafaard en gaf hem
aan de verachting van het publiek over.
Intussen was er in Zierikzee een depot van de Sequahmiddelen gevestigd bij drogist Polak.
Het einde
In de tweede week van juni, op een moment dat Charles Davenport afwezig was, werd in opdracht
van de firma Sequah-Limited uit Londen in Zierikzee beslag gelegd op de paarden, rijtuigen en toe
behoren. Toen Davenport op zaterdag 10 juni in Zierikzee terugkeerde en vernam wat zich had
afgespeeld, maakte hij bekend dat hij de dag erna in de Concertzaal mededelingen zou doen over
zijn positie ten opzichte van de Sequah-Maatschappij.
In een stampvolle zaal vertelde hij, dat hij twee jaar geleden veel inkomsten had, maar naarmate
de tijd verstreek de maatschappij regelmatig om geld moest vragen. Hieraan werd vaak helemaal
niet of slechts ten dele voldaan, waardoor hij genoodzaakt was om uit eigen middelen te putten,
zodat de maatschappij hem op dat moment reeds vijfduizend gulden schuldig was. Op grond
hiervan vroeg hij zijn ontslag aan, maar de maatschappij weigerde dit te geven en dreigde hem
zelfs te ruïneren als hij toch door wilde zetten. Men wilde, dat hij naar Amerika zou gaan, maar
daar voelde Davenport niet voor. Hij bood aan de zaak in Holland over te nemen, maar de firma
vroeg hier zo'n hoog bedrag voor dat Davenport er niet akkoord mee kon gaan. Dit leidde ertoe
dat de zaak escaleerde en de maatschappij beslag liet leggen op de paarden, rijtuigen en toebe
horen.
Op zijn beurt eigende Davenport zich de nog in Zierikzee aanwezige producten toe en besloot om
alleen verder te gaan. Na een bezoek aan Bergen op Zoom, Utrecht, Amsterdam en Rotterdam wilde
hij zich als masseur in Den Haag gaan vestigen. In die plaats zou hij zich laten naturaliseren, omdat
hij het Nederlandse volk had leren kennen als 'lieden, die een hart in het lijf hebben'.
En zo was het doek definitief gevallen voor Sequah en de Vereeniging tegen de Kwakzalverij kon
opgelucht adem halen. De Sequah-olie bleef nog wel te koop in Zeeland, maar ook dat zou niet lang
meer duren. Met de slogan 'Een geneesmiddel, dat gereed staat, is even dienstig als baar geld',
stond op 26 juni 1893 de laatste advertentie voor Sequah-olie en Sequah's Prairieflower in de
Middelburgsche Courant.
Een ervaring rijker en een illusie armer?
Gezien het lange verblijf van Sequah in Zeeland kunnen we in dit verband niet zeggen dat wij
Zeeuwen 'zunig' zijn geweest. Op de vraag of de Company in Zeeland veel mensen heeft genezen,
moeten we het antwoord schuldig blijven. Doch één ding is zeker, de patiënten die door hem op de
diverse podia behandeld werden hielden er een aardig zakcentje aan over. Wel moesten de meesten
van hen na verloop van tijd weer een nieuwe stok of krukken kopen, want de oude waren door
Charles Davenport op het eind van de show demonstratief in tweeën gebroken.
Gezien het grote enthousiasme van het publiek heeft Sequah in Zeeland zowel in de steden als op
de dorpen voor topamusement gezorgd, waar de bevolking nog jarenlang over heeft kunnen praten.
Tot slot een versje dat de straatjongens, die Davenport vergezelden, zongen en dat hij zelf ook meer
dere malen voor het publiek heeft voorgedragen:
'Sequah is gekomen,
En wat heeft hij gedaan
Hij heeft de dubbeltjes meegenomen,
En heeft de lammen laten staan.
17
