wachtienge was, dan vroog de domenie wè's wien of de vaoder was. Da von ze 'n misseluke vra-
ege wan oe kon 'n mens dat noe aoltied wété Ma de domenie vond die inlichtienge 'n bitje te
krap.
Ma waeron doeë noe zo over te vraegen? von ze. De kleine was d'r ommers a en kommende jaer
jae, da 's kommende jaer, zei noe zellef.
's Morges as 't licht wier, en da 's zeumers nog a vroeg, zoals je misschien wè wete, dan goeng ze
nae 't schorre om lamsóór en zeekrael te snieën mee d'r grote blauwe jok en dr grote manden, zoals
ze aoltied zei. Buurvrouwe paste op de kinders of ze paste op d'r eige of op mekaere.
Nae school gae was d'r nie bie. In de zeumer gin geweunte vo aerme mensen. En waerom zou je
moete leze en schrieve? 'n Krante leze of boeke? Gróóten onzin!
'n Krante in je klompe as je wee natte of kouwe voeten aod, da was makluk, ma leze? Wees wie-
zer! En waer zou je boeken 'aele?
Zeemijnen
In 1916 dreef d'r 'n groten zeemijn iederen keer vobie 't Haeven'oofd, mee an aolle kanten lange
voelhores. Die biebelende en deinende bol kwam bie opkomend waeter vobie dobberen en bie ofga-
end waeter weeterug. Den eenen keer wat dichter bie de wal, 'n aoren keer wa vaerder of.
De veerman aod 't dienk wè zie drieve, mao ie voer d'r zellug vor'zichtig om'een, en ie meldden
't an de Mieletaere Commanddant ok nog.
Dezen kwam persoonluk kieke, net as ons aollemaele. En d'r mog wè iets gebeure, da stoeng vast.
Onze schipper bood an om d'r mee 'n roeiboot nae toe te vaere. d'r 'n net over te gooie end'r ee
weg te roeie nae 'n veiliger plekke.
Ma 't mog 'n ferm bedrag kostte, mee 't
oog op levensgevaer enzo. En nae wa
piengele waee ze 't seens en zö gebeurde
't ok ongeveer tenminste.
De mijn kwam wee andrieve. De schipper
roeide d'r nae toe, gooide 't net d'r over,
maekte 't vast enroeide d'r mee nae de
haeven toe! En eiste aneens vier keer
zovee as 't overeengekomme gedrag, de
commandant weigerde en eiste dat 'n nie
dichterbie mog komme mee dat gevaerlu-
ke dienk. De schipper goeng toen staen in
z'n boot, nam 'n roeiriem en begon d'r
uut aolle macht mee op de mijn te slaen
(nie op de voel'ores, da nie, maer d'r vlak
naest).
De commandant riep dat 'n op 'm zou
laete schiete as 'n zodeugoeng.
Barst ma!
En die kanse zit 'n nog in ok, riep de
schipper entimmerde mae deu. Toen lei
de schildwacht op bevel van de comman
dant z'n geweer op 'n an. En dat 'ielp toch w're, wan 'r is toen nie geschote. En nae 'n scheldper-
artij roeide ie mee z'n vrachtje naer 'n modderbank op ander'aolve kilometer van 't stadje, dee 'n
dregje an 't net en zö bleef de mijn dae dobbere.
En dae lag dat zwaer mee zeewier en pokken begroeide dienk, bie laeg waeter op 't slik en bie 'oog
Zeemijnen uit de Eerste Wereldoorlog.
36
