praot? Da 's deu da gat naost dien oogtand. En ze zei ook nog: Jammer ee van Machiel, a tie drif tig praot ,dan spettert d'r wat in je gezicht. Nie da je 'n pèreplu moet opzett'n, moa 't is toch nie leutig voor 'm. Zóó moei dat dan ano 'ddr'n. Z' 'eit 'r vanzelf nog schik mee ook. Ik zou toch maor 's nao d'n tandoarts gaon. Ahn, zei Machiel, 'k wisse kik da nie. 't Is toch mao verveel'nd. 'k Za m'n mond mao 'n bitje min der wied op 'n doen. En toen ko je zien, da Machiel in 't vervolg z'n best'n dee om te praot'n mie z'n lipp'n in 'n tuit je. Ook gêên sieraod! Maor onderwiel liep tie ook te dienk'n wat ie d'r vèder an kon doen. 'n Paor weken laoter zei tie in z'n eig'n: 'k 'èn 't. Ie zettende de koeffiemeulen op den taofel en daovoo z'n schèèrspiegeltje. Toen bekeek tie da gat 's goed en mie 'n passer meet'nde die de brêêdte en d'öögte. Wa gao je hie toch doen? vroeg Rine. 'k Bin an 't praktezeer'n, 'k 'èn 'n gedacht. Ie gieng nao den zolder. En dao sneej tie uut 'n ribbestik da dao teeg'de schouwe 'ieng, 'n ribbet je. Beneej'n zaogende ie uut da ribbejte 'n stikje bêên zoo ongeveer zoo gróót as dien tand mos zien. En nao ienkele daog'n 'aotie da bêêntje mie vieletjes en schuurpapier zóó vère bewèrkt, dat 't 'n klein èndje in da gat pass'nde. Mie z'n mond wied oop'n zat ie voo 't spiegeltje, d'n nieuw'n tand 'n klein èndje in dat gat. Zou tie noe dur'n om mie 'n 'arte knauw 't d'r tuss'n te kriegen? Z'n onderkaoke bewoog tie maor op en neer Wil ik of zal ik? En inééns 'n knauw en 'n grijns toe an z'n óór'n en d'n tand schoot d'r in recht! 'Êêl z'n kaokement zat 'r gespann'n van. Rine, Rine, kom 'n kêêr 'iere. Toen Rine 't zag, zei ze Mao joe praktezeerder toch...Schöóne gedaon ee. Drie maon'n laoter zaot'n ze 's morges weer an udder bróód mie 'n stikje spek. Rine 'ao 'n schel letje buukspek gebakk'n. Je weet we, mie zöó'n 'èrtelik zwèretje d'r an. En dao mie zöö'n paor sneedjes tèrvebrood, a joeng, 't zocht gêên keelgat. Machiel kraok'nde da zwèretje as 'n suuk'rspek. An z'n kinne 'ieng 'n druppel spekvet. Mao daor inêês sloeg tie z'n 'and teeg'n z'n mond. Ie 'oest'nde wat ie kon en Rine riep Neem toch 'n slokje koffie!Mao 't was a te laote Machiel 'oest'nde en rochel'nde wat ie kon toe dat ie zei: Jao, 't is t'r deu, ik voel'nde dat ie deu me keele gieng en noe gaot ie nao beneej'n en noe in me maoge. 'Ier zit ie, da 's èrg ee? 't Is zonde, zei Rine. Z' 'ao weer a da gat gezien. En oe, wa gaot 'r noe gebeur'n? A niks joeng'n, da kom we goed. 'k Dienken 't nie, as tie noe mao nie net as an de zêê as 'n mossel of aliekreukel gao vastzitt'n in me maoge. Dan moen 'k nog g'oppereerd worr'n vanzelf. En ie zuchtende diepe, 'k Gaon nao d'n dokter. Doet da mao, zie Rine. Ze was weer èrg meegaonde. Wan ze wist 't we: 'êêl d'n dag te lóóp'n manzjeneeren over d'n tand en over mossels en aliekreukels en vannacht ligg'n kêêr'n en draoj'n en nie slaop'n en mèrg'n wee 't zelde. Machiel verteld'n 't an d'n dokter. Die lachtende 's in z'n eih'n. 'Oor 'n kêê, zei tie, je kóópt de gróótste peep'rkoeke die je kan krieg'n en die eet je vandaoge nog op. En mèrg 'n, wee zóó êêne. 'Ei 't begreep 'n Jao, menêêr, zei Machiel, 'k gelóöv'n we da 'k 't verstaon. Ie moet d'r uut, ee? En dan overmèrg'n terugkomm 'n. 40

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1999 | | pagina 42