Inêêns roept ie: En noe gaon ik nao de zêê. Zöö zêêre as z'n korte bêêntjes 't kunn'n stuuf tie nao
de zêê. Dao kom net 'n grööte baore anzett'n. Je kun me toch nie krieg'n, roept ie enie deinst 'n
èndje t'rug. en zó begint ietikje te speel'n mie de zêê. Kan d'n êên'n d'n ander'n krieg'n? D'êêne
kêêr zöö'n baore achteran en mao roep'n 'k Zoa je 'n kêê krieg'n. En dan wee doet die zêê of tie
niks van plan is. Moa dan inêês recht z'n baore z'n eih'n en net as 'n geitebok miez'n kop nao
beneej'n zit ie z'n speeltkameroadje achteran en prombeert ie 'm te pakk'n. Daor aoi m'n ee? roept
ie mao wacht mao, vintje, daolik 'ènk joe wee. Dan zit ie de zêê weer op z'n 'iel'n en volgt 'm zöö
vère as tie mao kan, om dan wee bietieds t'rug te lööp'n en te prombeer'n de golve voo te bluuv'n.
De zêê is in 'n goei 'ameur, z' 'èn alle twêêje leute in da spil en d'êêne kêêr wint d'n êên'n en d'an-
dere kêê wee d'n ander'n.
Zöö lêêrt da mannetje ongemèrkt d'oplossing van da raodsel dat ie laoter nog beeter za begruup'n:
't Gao vooruut en 't gaot achteruut en toch vooruut, of 't gaot achteruut, 't gao vooruut en 't gaot
toch achteruut al nao gelang 't 'oog of laog waoter wört.
Da gao zöö mao deu en as tie strektje tuuskomt en z'n bootram eet, valt ie naost z'n bootrambor-
retje mei z'n 'ööfd op taofel in slaop.
As tie grööter is gewörr'n en ie gao nao schoole.dan gaot ie mie z'n kameraodjes allêêne nao d'n
duune. En dan weet'n ze d'r eig'n weer anders beezig t"ouw'n: wegduukertje speel'n, plons'n
altied as 't nie te koud is temèns'n. En op 't strange kui dan bamboestokk'n vinn'n. Goed om mee
te neem'n, tuus in tweêj'n te spliet'n en daovan dan 'n vlieger te maok'n. Die vlieger kui ook wee
't beste an 't strange oplaot'n, wan as tie valt deu da da kloen breekt, magt tie vanzelf nie in de
vrucht'n van 't land vall'n. En as 't dan toch gebeurt, dan zegg'n z'a gauwe: Gao dan ook nao d'n
duune, daor 'ei de ruumte.
Van zö ö'n bamboestok kui ook makkelik 'n klakkebusse maok'n, makkelikker dan van 'n vlien-
dertak. En je kan ook kienkankoorns vinn'n en klakkers.
Ai van die klakkers die al 'n bitje drööge zien, d'r êêne op 'n stêên legt,dan geeft ie 'n klak ai d'r
mee 'n andere stêên op slaot.
En as tie wee grööter is,dan gaot ie nie mêêr mie de schooljoengers, nêe, dan gaot ie mie z'n
tweej'n. Dan 'iet ie ander gezelschap. In zöö'n mooi 'olletje tuss'n d'n 'elm 'èn die twêê dan meka-
ore 'n 'êêleboel te vertell'n wao gêên méns zaok'n mee 'eit.
Kiek 'n kêê, Daone, zie je die twêê daor in dao polkje? De liefde in 'n doosje, joeng'n! da zeg êên
van die ouwe vintjes die dao boov'n op d'n duune zitt'n rond te kiek'n.
Weete hie da nog van vroegerWisse hie ook zóö'n duunpannejte altied te vinn'n?
Moa vint toch, zegt daone. 'k 'Ene kik dao nóóit over te klaog'n had. En a 'k claorover zou begin-
n'n te praot'n, dan was 'k mèrg'nmorg'n nog nie klao. En dao meis'n was altied d'êêste die d'r
zóó 'n schoon plekje gevonn 'n 'ao.
Dien Daone, die bluuf mao dezeld'n.
Zöö praot'n die owe mèns'n over alles da ze zien; de kinders in en bie de zêe of op 't strange, and'-
re due ravott'n op en deu d'n duune, de bööt'n die voobie vaor'n, in 't kort: niks ontgaot udder en
't gesprek bluuf leev'ndig. Ze zitt'n nie tuus te suff'n in udder krikstoel toeda z'in slaop vall'n. Nêê,
ze zien 'oe joenk en oud z'n eig'n bezig 'oudt en ze beleev'n daoran d'r eig'n joenk'eid.
Is da gêên voorrecht dan?
Zie voor op beide bovenstaande verhalen rustende rechten de Medelingen van de Z.V.D.O.
43
