Er wordt in de roman verder niet over godsdienstige zaken geschreven maar Meta Donker heeft in die enkele passages haar opvatting duidelijk weergegeven, en die lijkt mij, gezien in het licht van de tijd en van haar protestantse opvoeding, zeer bijzonder. Uit de grote boekencatalogus van Brinkman blijkt dat van dit in 1946 uitgekomen boek in 1948 reeds vier drukken zijn verschenen10; in 1953 komt er nog een vijfde druk, bij mijn weten de laat ste." In het katholieke Lectuur-Repertorium wordt aangeraden wat wel en wat niet geschikt is voor de lezers: En het leven was goed staat eerst genoteerd als verhalend proza van protestantse strek king, geschikt voor volwassenen en rijpere jeugd.12 Kennelijk moeten de teugels later wat aange haald worden, want in 1968 vindt het Repertorium het boek alleen geschikt voor volwassenen, en wordt van de lezers bovendien verwacht dat zij 'zedelijke voorlichting en vorming' genoten heb ben.13 Meta Donker heeft haar boek met eigen tekeningen geïllustreerd. Het Zeeuwse werk van Meta Donker In Snippers en Spaanders worden verschillende gezinnen uit Goes beurtelings belicht: de familie Haverman met hun beide kinderen, De Breedams die bijna te goed voor deze wereld zijn, de muzi kale Margot, die niet echt gelukkig is doordat zij niet goed begrepen wordt door haar goede brave man en Emy, die het dochtertje van haar jeugdliefde ver zorgt en uiteindelijk ook nog met die nooit vergeten geliefde trouwt. Tussen alle belevenissen van de romanfi guren door wordt ons verteld over de soms benauwende sfeer van het kleine provinciestadje Goes. Over de 'nette' armen, die niet voor hun stille armoede uit willen komen, lezen we: 'Hoe zou dat ook anders te verwach ten zijn geweest tussen de nauwe straten van een oud stadje, waar vele nauwe geesten tezamen wonen met vaste begrippen van wat men wel en wat men niet kan doen, wie men eren moet en wie niet in tel is.'14 Deze 'benauwdheid" wordt direct in het begin van de roman al geïllustreerd als Margot onbevangen vraagt waarom iedereen haar vrolijke jonge buurvrouw toch mijdt, en als antwoord krijgt: 'Men kan haar niet presenteren'. Ook tijdens de wekelijkse zangrepetities in de sociëteit beleven we staaltjes van kleinzieligheid onder de Zeeuwse nota- Meta Donker illustreerde al haar werk zelf. Het poort beien. Als twee meisjes van eenvoudige je van het vroegere Oude-mannen- en oude-vrouwen- komaf graag lid willen worden van het huis te Goes. 6

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1999 | | pagina 8