Èn 't. Anders nie. De ménsen in da land kunn'n soms 'êêl kort zien as ze wat in d'r 'ööfd 'èn. Machiel gieng nao de metselaor. Luuster 'n kêê, zó begost ie, m 'n vrouwe 'ei somtemets vee last van valwinn'n, vooral uut d'n west'n, kui hie op onze schouwe 'n pottebuze metsel'n? Ahn, da's pertant 'n goe gedacht, da gaen me prombeer'n, zei d'n anderen. En 't lukt 'm. Da von vanzelf naovolgienk. Ai noe op Kerzand komt, zie j' in 't ouwe durp op ieder schouwtje zöö'n pot tebuze staon. En in Sintepier en in Truzuzement ook, uutgevonn'n deu Machiel Planke van Kerzand. Noe nog iets over Rine. Ze slachtt'n dus ieder daor 'n vèrkje, keutjesfêêste! Da mocht toen nog. Noe weet ieder, dat 't lekkerste van zöö'n vèrk'n 't vleis van z'n kop is. As da goed klaorgemaokt is, mao joeng'n! Op gewoon tèrv'nbrööd zöö'n schelletje postekop, dao kui j'ost nie genoegt van krieg'n. Awe, d'n dag nao de slacht koi Rine net buut'n d'achterdeure zachtjes 'öören roep'n Buure, bei dao? Kom dan 's achter 't schuurtje, 'k 'èn wa voo je. Rine gieng achter 't schuurtje mie wat onder d'r schorte. Buurvrouwe stoeng d'r a. Buure, wei hie êês van me kop proev'n? En ze gaf 'eur zöö'n grööte koffiekomme mie postekop. En buure Gèrn asjeblieft, wan 't spek is 'ost op. Da je bedankt ziet, da weet j'ee? Twêê week'n laoter gebeurd'n 't zelde, mao noe andersom. En zöö 'ao Rine in ienkele jaoren we d'n 'elt van buure d'r kop, en buure die van Rine opget'n. Alli, van 't vèrk'n dan. Zöö, noe kènn'n me die mèns'n zöö'n bitje. 'n Tiedje laoter 'ao Machiel ielk'n dag last van tanpiene. Steek'n en knaog'n, ie docht in 'n tand naost d'n öögetand. Ieder weet da z 'in 't Land van Kerzand allêêne mao tann'n 'èn. Tann'n en öögtann'n en dubbele tann'n. Kiez'n 'èn ze dao nie, moa ze zien d'r nie minder om. Rine, kiek 'tl kêê, zie je wat an dien dubbel tand? Rine keek en ze daocht dat ie 'n bitje verkleurd was. Dan zit 'r Jantje Stek in, zei Machiel, en dan moet ie d'r uut. 'k Gaon nao d'n dokter 'ier, ik 'oev'n dao nie voo naor Öösburg of nao Brugge, 't is maor 'n óóg 'nblik werk in voo 'n guld'n bin 'k ier al 'n ènde. D'n dokter von ook, dat d'n tand d'r uut most. Gao maor op dien stoel zitt'n, je mond wied op 'n en goed niep'n in de sport 'n van den stoel. Toen 'n snok en nog voo da Machiel Aie kon zegg'n, lag d'n tand al op de taofel. Tuusgekomm'n begon Rine Da deed zeek'r we vee zêêre, ee? Humm, zei Machiel 't gieng we, 'n óógenblik jao 'n korte bevallienk - net ai gi ook we had 'eit, za 'k mao zegg 'n. Mao dao schoot Rine uut d'r sloff'n. Wa, gie, 'n bevallienk, wa weet je gie daovan? Nêê veugel, da's ander'n toebak. Hie bi noe t'oud, maor anders zou 'k zegg'n: 't Zou goed zien dai gie ook 's 'n kind kreeg, êên is genoegt, je zou dan wel anders piep 'n kameraod. Tut, tut, zei Machiel, van toebak weete hie ook nie veele. Nee, moa van 'n bitje tanpiene en van'n kind krieg'n 'èn 'k we verstand, be zóó. 'k 'Ene kik d'r vuuve had en dan Deu mien toedoen viel Machiel d'r in de reede. Maor allemachtig zei Rine wee en ze keek Machiel mie grööte öög'n an m'n vintje toch, 'ei je hie dao onder geleej'n? 'k En d'r anders niks van gezien. Mao man toch, die vinters da's toch 'n ander soorte van volk ee? Je moe d'r soms compassie mee 'èn. En toen schoot'n z'alle twêê in de lacht. 'n Paor maon'n laoter kwam Rine uut d'n 'of. Machiel zat mie de krante. Ze viel uut; Die van 'ier- naost an d'andere kant is toch 'n anstrante. Da zeg mao wa voor d'r mond komt. Ze begon overjoe en da 'aon 'k ook a tegen joe will'n zegg'n: 'Ei hie ook nog nie gemérkt dat da je hie siest a je hie 39

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1999 | | pagina 41